W przedmiotowej sprawie, jak wynika z akt administracyjnych, zaskarżone orzeczenie Kolegium zostało doręczone skarżącej Spółce w dniu 29 kwietnia 2008 r., a więc skarga wniesiona do tutejszego Sądu w dniu 9 lutego 2009 r. r. (data stempla pocztowego), złożona została z uchybieniem trzydziestodniowego terminu wskazanego art. 53 § 1 cytowanej ustawy. Ponieważ wraz ze skargą strona skarżąca złożyła wniosek o przywrócenie terminu do jej złożenia, Sąd w pierwszej kolejności, bez oceny dopuszczalności skargi, rozpoznaje przedmiotowy wniosek.
Rozpoznając wniosek pod kątem spełnienia przesłanek warunkujących przywrócenie terminu do wniesienia skargi, Sąd uznał, że wniosek ten (nadany w Urzędzie Pocztowym w dniu 9 lutego 2009 r.) został złożony w ustawowym terminie określonym w art. 87 § 1 powołanej ustawy, tj. w terminie siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. Należy podkreślić, że w orzecznictwie przyjmuje się, iż mylne pouczenie o środkach zaskarżenia stanowi jedną z przyczyn braku winy w uchybieniu terminu, a więc wadliwość pouczenia co do terminu dokonania czynności procesowej jest przesłanką uzasadniającą uwzględnienie wniosku o jego przywrócenie (zob. wyrok NSA z dnia 21 grudnia 2005 r., I OSK 271/05, niepubl.; postanowienie NSA z dnia 27 stycznia 2009 r., I OZ 21/09, niepubl.). Skład orzekający w niniejszej sprawie podziela to stanowisko. Skoro strona skarżąca uchybiła terminowi do wniesienia skargi wskutek błędnego pouczenia zawartego w zaskarżonym orzeczeniu Kolegium, to zdaniem Sądu okoliczność ta stanowi podstawę do uznania braku jej winy w przekroczeniu terminu do wniesienia skargi zgodnie z przepisem art. 53 § 1 cytowanej ustawy.
Należy wiec przyjąć, że dzień otrzymania przez stronę skarżącą postanowienia Sądu Rejonowego dla W. z dnia [...] lutego 2009 r., sygn. akt [...] odrzucającego pozew z powodu niedopuszczalności drogi sądowej i wskazującego jako właściwy do rozpatrzenia sprawy sąd administracyjny (tj. 2 lutego 2009 r.), jest dniem, w którym ustała przyczyna uchybienia terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu tego postanowienia sąd powszechny jednoznacznie wskazał, że w przedmiotowej sprawie brak jest podstawy prawnej dla uznania kognicji sądu powszechnego, ponieważ zaskarżane orzeczenie Kolegium nie rozstrzyga sprawy co do istoty.
Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd uznał, że strona skarżąca spełniła kumulatywnie wszystkie przesłanki warunkujące przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Z tego względu Sąd na podstawie art. 86 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowił jak w sentencji.