Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Skiba (spr.) po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Miasta [...] i Prezydenta Miasta [...] wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Miasta [...] i Prezydenta Miasta [...] wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] stycznia 2012 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Pismem z dnia 3 lutego 2012 r. Miasto [...] i Prezydent Miasta [...] wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej wnieśli za pośrednictwem organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] stycznia 2012 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia Prezydium Rady Narodowej Miasta [...] z dnia [...] maja 1965 r. o przyznaniu M. C., L. T., H. B., A. B., A. S., A. J., W. B., W. G., M. G., B. L., L. B. oraz P. R. odszkodowania w kwocie [...] zł za wywłaszczenie nieruchomości położonej w P. przy ul. [...], z kw. [...], tom [...], wykaz [...], z działki nr [...] o pow. [...] m² - połowę oraz z kw. [...], tom [...], wykaz [...], z działki [...] o pow. [...] m²- połowę.
W skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku strona skarżąca podniosła, że w przypadku braku wstrzymania wykonalności zaskarżonej decyzji, istnieje możliwość, że będą ona mogła wystąpić z roszczeniem pieniężnym od Skarbu Państwa, pomimo że sprawa nie jest jeszcze prawomocnie rozstrzygnięta.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z treścią art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j. t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270), sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji, jeżeli w wyniku jej wykonania zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Przyznanie stronie skarżącej ochrony tymczasowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi odstępstwo od ogólnej reguły, wyrażonej w art. 61 § 1 tej ustawy, zgodnie z którym wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Przesłanki, jakimi powinien kierować się sąd przy rozstrzyganiu wniosku o wstrzymanie wykonania w sposób wyczerpujący zostały określone w powołanym art. 61 § 3. Z konstrukcji powyższej normy prawnej wynika, iż na skarżącym spoczywa ciężar wykazania przesłanek zawartych w powołanym przepisie, zaś sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli jest spełniona ustawowa przesłanka określona jako potencjalna możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdy akt lub czynność zostanie wykonana.
W przedmiotowej sprawie Miasto [...] i Prezydent Miasta [...] wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej, domagając się wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] stycznia 2012 r., nr [...], wniosek swój uzasadnili tym, iż w przypadku braku wstrzymania ww. decyzji, istnieje możliwość, że będą oni mogli wystąpić z roszczeniem pieniężnym od Skarbu Państwa pomimo, że sprawa nie jest jeszcze prawomocnie rozstrzygnięta. Stanowisko to uznać należy za nieuzasadnione, a wobec tego wniosek ten nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem strona nie wykazała w sposób dostateczny, aby w sprawie zachodziły przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Ogólne powołanie się na możliwość wystąpienia z roszczeniem pieniężnym od Skarbu Państwa nie jest wystarczająco sprecyzowaną okolicznością, która mogłaby uzasadniać uwzględnienie wniosku strony. Niebezpieczeństwo takie nie zostało uprawdopodobnione, a nadto strona skarżąca nie wykazała w jaki sposób mogłaby być wyrządzona jej znaczna szkoda lub jakie trudne do odwrócenia skutki mogłoby wywołać wykonanie decyzji Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej. Nadto strona wnioskująca winna poprzeć swoje twierdzenia dowodami źródłowymi, a to nie miało miejsca w niniejszej sprawie.
Mając powyższe na uwadze, w oparciu o art. 61 § 3 a contrario ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.