Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA Przemysław Żmich po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. B. na nienależyte wykonywanie zadań przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. i przewlekłe załatwianie przez organ sprawy wszczętej na skutek wniesienia przez J. B. odwołania z dnia 17 maja 2007 r. od decyzji Prezydenta W. z dnia [...] kwietnia 2007 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczeń rodzinnych postanawia: odrzucić skargę.
W dniu 25 lipca 2007 r. J. B. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę, w trybie art. 227 KPA, zarzucając nienależyte wykonywanie zadań przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. i przewlekłe załatwianie przez organ sprawy wszczętej na skutek wniesienia przez J. B. odwołania z dnia 17 maja 2007 r. od decyzji Prezydenta W. z dnia [...] kwietnia 2007 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczeń rodzinnych. W uzasadnieniu podniosła, że w Kolegium występuje zła organizacja pracy i zła jakość obsługi petentów, skoro mimo jej osobistej interwencji pisemnej i telefonicznej, organ zwleka z rozpatrzeniem odwołania, przez co rażąco narusza przepisy KPA oraz zapisy zawarte w Biuletynie Informacji Publicznej, z których wynika, że sprawy z zakresu pomocy społecznej i dodatków mieszkaniowych rozpoznawane są w pierwszej kolejności.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Nie budzi wątpliwości, że J. B. w piśmie z dnia 24 lipca 2007 r., zatytułowanym "skarga", prócz skargi na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W., która zostanie rozpatrzona przez Sąd odrębnie (zarządzenie z dnia 24 stycznia 2008 r., k-15 akt), zawarła też skargę powszechną, o której mowa Rozdziale 2 Działu VIII KPA, skoro zakwestionowała sposób organizacji pracy i jakość obsługi petentów przyjętą w tym organie oraz zarzuciła Kolegium przewlekłość w załatwieniu sprawy odwoławczej.
Tymczasem zgodnie z art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) kontrola działalności administracji publicznej sprawowana przez sądy administracyjne obejmuje jedynie orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym na które służy zażalenie, albo kończące postępowanie lub rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisu prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4 § 2 art. 3 tej ustawy.
Z powyższego przepisu wynika zaś, że sądy administracyjne nie obejmują swoją kontrolą skarg powszechnych, składanych w oparciu o przepis art. 227 KPA, których przedmiotem są w szczególności zaniedbania lub nienależyte wykonywanie zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników, naruszanie praworządności lub interesów skarżących, a także przewlekłe lub biurokratyczne załatwianie spraw.
W konsekwencji wniesiona przez J. B. skarga powszechna, o której mowa w Rozdziale 2 Działu VIII KPA nie podlegała merytorycznej kontroli sądu administracyjnego.
Z tego względu Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, jako niewłaściwy w sprawie, obowiązany był odrzucić tę skargę jako niedopuszczalną, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.