Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 czerwca 2015 r., sygn. akt I SA/Wa 3512/14 w sprawie ze skargi I.K. i R.T. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 22 czerwca 2015 r., sygn. akt I SA/Wa 3512/14 oddalił skargę I.K. i R.T. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.
Od powyższego wyroku skarżący I.K. i R.T. wnieśli bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną, który następnie przekazał ją do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Postanowieniem z dnia 3 września 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił powyższą skargę kasacyjną z uwagi na wniesienie jej z uchybieniem terminu.
Pismem z dnia 17 września 2015 r. pełnomocnik skarżących adw. D.R. wniosła zażalenie na powyższe postanowienie z dnia [...] września 2015 r., zawierając w nim wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że skarga kasacyjna została złożona omyłkowo do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez pracownika kancelarii, zatrudnionego na pół etatu, nie będącego prawnikiem. Pełnomocnik podniósł, że od kwietnia 2015 r., po skomplikowanym złamaniu stawu skokowego, przebywa notorycznie na zwolnieniach lekarskich. Stwierdziła, że stan ten uniemożliwia jej samodzielną pracę, w związku z tym wysłanie skargi kasacyjnej w przedmiotowej sprawie zleciła pracownikowi.
Postanowieniem z dnia 9 grudnia 2015 r. sygn. akt I OZ 1613/15 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił powyższe zażalenie na postanowienie z dnia [...] września 2015 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Stosownie do treści art. 86 i art. 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) powoływana dalej: "p.p.s.a.", uchybiony termin należy przywrócić, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki: strona wystąpi z wnioskiem o przywrócenie terminu w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu, dokonując jednocześnie czynności, dla której określony był termin, we wniosku zostaną uprawdopodobnione okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, a uchybienie powoduje dla strony ujemne skutki w zakresie postępowania sądowego.
Brak winy po stronie podmiotu dokonującego lub zamierzającego dokonać określonej czynności procesowej stanowi konieczną, a jednocześnie podstawową przesłankę przywrócenia terminu. Przy ocenie braku winy przyjmuje się obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy, przy uwzględnieniu uchybień spowodowanych nawet lekkim niedbalstwem. O braku winy w uchybieniu terminu można zaś mówić jedynie wówczas, gdy strona nie mogła usunąć zaistniałej przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Przywrócenie terminu ma zatem charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie wówczas, gdy strona w sposób przekonujący uprawdopodobni brak swojej winy, a przy tym wykaże, iż niezależna od niej przyczyna istniała przez cały czas, aż do wniesienia prośby o przywrócenie terminu.