Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Chaciński po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku W. M. i J. N. o wstrzymanie wykonania decyzji Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia [...] lipca 1960 r., nr [...] i utrzymanego nią w mocy orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...] czerwca 1960 r., nr [...] w sprawie ze skargi W. M. i J. N. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] grudnia 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w części postanawia odmówić wstrzymania wykonania decyzji Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia [...] lipca 1960 r., nr [...] i orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...] czerwca 1960 r., nr [...].
W. M. i J. N. wniosły do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] listopada 2016 r., nr [...], wydaną na skutek wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia [...] lipca 1960 r., nr [...] i utrzymanego nią w mocy orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...] czerwca 1960 r., nr [...], odmawiającego przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...], położonej przy ul. [...].
W swojej skardze strona skarżąca wniosła o wstrzymanie wykonania decyzji Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia [...] lipca 1960 r., nr [...] i utrzymanego nią w mocy orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...] czerwca 1960 r., w zakresie w jakim Minister odmówił stwierdzenia nieważności ww. orzeczeń do nieruchomości wskazanych we wniosku.
Skarżące wskazały, że przepis art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r., poz. 2147 ze zm.) stwierdza, że zbycie nieruchomości nie może nastąpić, jeśli toczy się postępowanie administracyjne, dotyczące nabycia nieruchomości przez jednostkę samorządu terytorialnego. Przepis ten nie obejmuje zatem postępowań sądowo-administracyjnych. Przy czym wstrzymanie wykonania aktu dotyczy wszystkich aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Minister odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia [...] lipca 1960 r. i utrzymanego nią w mocy orzeczenia administracyjnego z dnia [...] czerwca 1960 r.,- w zakresie dotyczącym nieruchomości [...] wymienionych w zaskarżonej decyzji. Wobec powyższych działek nie toczy się więc postępowanie administracyjne, w rozumieniu tego przepisu. Obecny właściciel nieruchomości może więc dokonać ich sprzedaży, czy też ustanowić prawo użytkowania wieczystego. Z tego też względu zasadne jest wstrzymanie wykonania ww. orzeczeń dekretowych we wskazanym zakresie oraz utrzymanie dotychczasowego stanu sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Ze wskazanego powyżej przepisu wynika zatem, że rozstrzygając na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Ustawa wymienia w tym przepisie dwie przesłanki, tj. niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Strona powinna uprawdopodobnić istnienie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub wystąpienia trudnych do odwrócenia skutków, czemu ma przeciwdziałać wstrzymanie wykonania aktu administracyjnego. Ponadto z regulacji tej należy wywieść, że nawet mimo wywiązania się strony ze wskazanego uprzednio obowiązku, sąd nie jest zobligowany do wstrzymania wykonania aktu.