Referendarz sądowy Lucyna Picho Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata N. S. o przyznanie wynagrodzenia za udzieloną pomoc prawną z urzędu w sprawie ze skargi T. H. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] stycznia 2008 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji p o s t a n a w i a oddalić wniosek.
W skardze kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 września 2008 r., sygn. akt I SA/Wa 355/08 ustanowiona z urzędu do reprezentowania interesów skarżącego T. H., adwokat N. S. wniosła o przyznanie jej kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej w ramach prawa pomocy.
Pełnomocnikowi ustanowionemu w sprawie na podstawie art. 244 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) przysługuje wynagrodzenie w zakresie ustanowionym w art. 250 tejże ustawy. Zgodnie z tym przepisem wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Stosownie do § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
Stwierdzić należy, że we wspomnianej wyżej skardze kasacyjnej, jak również w dalszej korespondencji kierowanej przez pełnomocnika z urzędu do Sądu brak jest oświadczenia, o którym mowa w § 20 ww. rozporządzenia.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji postanowienia.