Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Lenart po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy wniosku H. B. i T. B. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi H. B. i T. B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] listopada 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
H. B. i T. B. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] listopada 2014 r., nr [...], wydane w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia wniosku.
W swojej skardze skarżący wnieśli o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania aktu lub zawieszenia czynności. Sąd na wniosek skarżącego może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W niniejszej sprawie skarga została wniesiona na postanowienie wydane w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu.
Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądów administracyjnych, aprobowanym również przez doktrynę, wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności może dotyczyć tylko takich z nich, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania (vide: postanowienie NSA z dnia 5 maja 2005 r., sygn. akt I OZ 371/2005, LexPolonica nr 402363). Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem w nim zawartym. Problem wykonania aktów administracyjnych dotyczy zatem aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone określone obowiązki oraz aktów, na podstawie których jeden podmiot staje się do czegoś zobowiązany, a drugi uprawniony (vide T. Woś, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005, s. 295-296).
Z powyższego wynika, iż nie każdy akt administracyjny kwalifikuje się do tak rozumianego wykonania i w związku z tym nie każdy wymaga wykonania. Wstrzymanie wykonania dotyczy tylko takich sytuacji, gdy zaskarżony akt wywołuje skutki materialnoprawne.
Dokonując oceny powyższego wniosku przez pryzmat przesłanek określonych w art. 61 § 3 ppsa wskazać należy, że uprzednio wymienionych skutków ponad wszelką wątpliwość nie wywołuje zaskarżone orzeczenie.
Skutkiem wydania postanowienia odmawiającego przywrócenia terminu jest to, że termin do dokonania czynności, który zakończył swój bieg, nie zostaje otwarty na nowo. Nie można więc skutecznie dokonać czynności, dla której termin został przewidziany.
Nie może być zatem mowy o wykonalności zaskarżonego w niniejszym postępowaniu postanowienia, a w konsekwencji o wstrzymaniu jego wykonania.
Na marginesie zauważyć należy, że w skardze, w której zawarty został powyższy wniosek, strona skarżąca nie uzasadniła na czym polega niebezpieczeństwo wyrządzenia jej szkody, bądź powstania trudnych do odwrócenia skutków przez wykonanie zaskarżonej decyzji.
W związku z powyższym, na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), orzeczono jak w sentencji postanowienia.