Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Magdalena Durzyńska po rozpoznaniu w dniu 30 czewca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. G. i W. G. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi A. G. i W. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia wychowawczego postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
A. G. i W. G. pismem z dnia 20 lutego 2017 r. (dalej: skarżący) wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] stycznia 2017 r., nr [...] w przedmiocie świadczenia wychowawczego.
Postanowieniem z dnia 24 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Wa 462/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę jako wniesioną po terminie.
Następnie pismem z dnia 5 czerwca 2017 r. skarżący wystąpili o przywrócenie terminu do wniesienia skargi od ww. decyzji. W uzasadnieniu wniosku skarżący wskazali, że zaskarżona decyzja została odebrana w dniu 18 stycznia 2017 r. przez teścia skarżącej, który przekazał ją skarżącej w dniu 19 stycznia 2017 r. Podali, że nie są prawnikami i związku z tym myśleli, iż termin do wniesienia skargi biegnie od dnia faktycznego otrzymania skargi. Zauważyli również, że z uwagi na to, iż 19 lutego 2017 r. był dniem wolnym od pracy (niedziela), skargę złożyli w dniu 20 lutego 2017 r. Skarżący podkreślili, że styczeń i luty 2017 r. były dla ich rodziny bardzo trudnym okresem i trudno było im skupić się na wielu rzeczach, w szczególności na liczeniu terminów. Wskazali, że w dniu 16 stycznia 2017 r. w szkole zasłabła ich córka A. G., która przebywała w szpitalu do [...] stycznia 2017 r. W kolejnych tygodniach odbyli szereg wizyt lekarskich i córka została poddana wielu badaniom. Była hospitalizowana w okresie od [...] do [...] marca 2017 r. oraz w okresie od [...] do [...] kwietnia 2017 r.; zdiagnozowano u niej [...], oraz że cały czas jest poddawana leczeniu i dalszej diagnostyce. Podali również, że skarżąca w dniu [...] stycznia 2017 r. otrzymała rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem z firmy [...]
Sp. z o.o. Umowa o pracę została rozwiązana w dniu [...] lutego 2017 r. Dodali, że skarżący również pracuje w firmie [...] Sp. z o.o., że są tam liczne zwolnienia pracowników, a jego wynagrodzenie zostało zredukowane o [...] zł miesięcznie. Zaznaczyli, że o tym, iż skarga do WSA w Warszawie została złożona po upływie ustawowego terminu dowiedzieli dopiero z postanowienia tego Sądu z dnia 24 maja 2017 r. Zdaniem skarżących, uchybienie terminu do wniesienia skargi nastąpiło bez ich winy. Co więcej, jak zauważyli, splot wydarzeń w ich rodzinie spowodował, że nieświadomie wnieśli skargę po upływie zakreślonego terminu. Do wniosku załączyli kserokopię rozwiązania ze skarżącą umowy o pracę za wypowiedzeniem, świadectwo pracy skarżącej, zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowie dziecka oraz karty informacyjne z leczenia szpitalnego dziecka.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), dalej jako: "ppsa", czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. W świetle postanowień zawartych w art. 86 i 87 ppsa uchybiony termin należy przywrócić, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki: 1) strona wystąpi z wnioskiem o przywrócenie terminu; 2) wniosek ten zostanie wniesiony w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu; 3) jednocześnie z wniesieniem wniosku zostanie dopełniona czynność, dla której określony był termin; 4) we wniosku zostaną uprawdopodobnione okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu; 5) uchybienie terminowi powoduje powstanie ujemnych dla strony skutków w zakresie postępowania sądowego.