Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący asesor WSA Iwona Kosińska po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. R. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] lutego 2007 r. [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważność decyzji administracyjnej postanawia odrzucić skargę.
Powiat R., reprezentowany przez radcę prawnego A. Z. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] lutego 2007 r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważność decyzji Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2000 r. nr [...] stwierdzającej nabycie przez Województwo [...] z mocy prawa mienia Skarbu Państwa, w skład którego wchodziła zabudowana nieruchomości położona w R., objęta księgą wieczystą KW [...], oznaczona w ewidencji gruntów jako działka nr [...] o powierzchni [...] m2.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 219 i art. 221 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.) opłatę sądową należy uiścić przy wniesieniu do sądu pisma podlegającego opłacie. Opłatę sądową uiszcza się gotówką do kasy właściwego sądu administracyjnego lub na rachunek bankowy właściwego sądu. Pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone, pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie stałej.
Z treści przytoczonych przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wynika obowiązek prawidłowego wniesienia opłaty stałej, który w wypadku zawodowych pełnomocników, takich jak adwokaci i radcy prawni, opatrzony jest rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania lub odrzucenia bez wezwania o uiszczenie takiej opłaty. Uchybienie obowiązkowi należytego opłacenia pisma podlegającego opłacie stałej przez adwokata lub radcę prawnego może polegać zarówno na niewniesieniu takiej opłaty w terminie lub wniesieniu jej w wysokości innej niż określona w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych pobieranych w sprawach sądowoadministracyjnych (Dz. U. Nr 221, poz. 2192) lub rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193), jak i na opłaceniu jej w niewłaściwy sposób np. w znakach opłaty sądowej.
W rozpatrywanej sprawie złożona przez profesjonalnego pełnomocnika skarga podlegała wpisowi stałemu w wysokości 200 zł. Pełnomocnik skarżącego, będący radcą prawnym, składając skargę miał obowiązek opłacić gotówką - do kasy właściwego sądu administracyjnego lub na rachunek bankowy tego sądu - bez wezwania, wpis od skargi w tej wysokości. Prawidłowość takiego stanowiska potwierdzona została wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 7 marca 2006 r. (sygn. akt SK 11/05, publ. Dz. U. Nr 45, poz. 322). W pkt 3 tego orzeczenia Trybunał stwierdził, że § 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193, ze zm.) jest niezgodny z art. 221 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz z art. 2 Konstytucji.
Z akt sprawy wynika, że wraz ze złożeniem skargi nie została ona opłacona w terminie, co potwierdza odpowiednia adnotacja Wydziału Finansowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (k-[...]).
Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 221 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153. poz. 1270, ze zm.), postanowił jak w sentencji.