Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mirosław Gdesz po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. K. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Rektora [...] z dnia [...] listopada 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyjęcia na studia doktoranckie postanawia odrzucić wniosek o przywrócenie terminu.
W dniu 15 marca 2010 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęła skarga J. K. na decyzję Rektora [...] z dnia [...] listopada 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyjęcia na studia doktoranckie. Jednocześnie ze skargą J. K. złożył wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi. W uzasadnieniu wniosku skarżący wskazał, że ze względu na wystąpienie "nagłej choroby grypy i wirusa kataru w przeciągu miesiąca grudnia 2009 r. oraz towarzyszących temu okoliczności" m.in "pobytu leczniczego w górach", nie był w stanie dochować terminu do złożenia skargi.
W odpowiedzi na skargę organ wskazał, że zaskarżoną decyzję przesłano skarżącemu listem poleconym w dniu 17 listopada 2009 r. Przesyłka została przez urząd pocztowy dwukrotnie awizowana w dniach 19 listopada 2009 r. oraz powtórnie w dniu 25 listopada 2009 r. Z uwagi na jej niepodjęcie przez adresata ("mieszkanie zamknięte") przesyłka w dniu 5 grudnia 2009 r. została przez urząd pocztowy zwrócona do nadawcy. Ponownie zaskarżoną decyzję organ przesłał skarżącemu w dniu 9 grudnia 2009 r., z uwagi na jej nieodebranie, w dniu 17 grudnia 2009 r. nastąpiło powtórne awizo. Zwrot do nadawcy z adnotacją "nie podjęto w terminie" nastąpił w dniu 4 stycznia 2010 r.
Jak wskazał organ, zaskarżona decyzja została odebrana przez skarżącego osobiście w dniu 8 stycznia 2010 r., co J. K. potwierdził adnotacją na decyzji z dnia [...] listopada 2009 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 87 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej ppsa pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
Zgodnie natomiast z art. 88 ww ustawy, spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.
Przede wszystkim wskazać należy, że w ocenie tut. Sądu w przedmiotowej sprawie nie doszło do uchybienia terminu do wniesienia skargi.
Jak wynika z akt sprawy, organ dwukrotnie próbował doręczyć skarżącemu zaskarżoną decyzję (w dniu 17 listopada 2009 r. oraz w dniu 9 grudnia 2009 r.). Każda z przesyłek była dwukrotnie awizowana, następnie w związku z ich niepodjęciem w terminie, zwracana do organu. W związku z powyższym organ przyjął tzw. domniemanie doręczenia i uznał na podstawie art. 44 kpa § 4 kpa, że zaskarżona decyzja została skutecznie doręczona skarżącemu w dniu 3 grudnia 2009 r. (czternastego dnia od daty awizacji pierwszej przesyłki).
W tym miejscu należy przywołać treść art. 44 kpa, który stanowi, że w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 42 i 43 kpa. (tj. mieszkaniu, miejscu pracy lub na zasadzie doręczenia zastępczego) - w przypadku doręczania pisma przez pocztę, poczta przechowuje pismo przez okres czternastu dni w swojej placówce pocztowej (§ 1 pkt 1). Zawiadomienie o pozostawieniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w terminie siedmiu dni, licząc od dnia pozostawienia zawiadomienia w miejscu określonym w § 1, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata (§ 2). W przypadku niepodjęcia przesyłki w terminie, o którym mowa w § 2, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru przesyłki w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od daty pierwszego zawiadomienia (§ 3). W takim przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy (§ 4).