Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Kosińska po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu M. S. od zarządzenia starszego referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2018 r. pozostawiającego bez rozpoznania wniosek M. S. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie pełnomocnika z urzędu w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy finansowej postanawia: utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie starszego referendarza sądowego.
M. S. w piśmie z dnia 26 stycznia 2018 r. wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie pełnomocnika z urzędu.
Przy piśmie z dnia 13 lutego 2018 r. przesłano wnioskodawcy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej PPF i wezwano do jego wypełnienia, podpisania i odesłania do Sądu, w terminie 7 dni, pod rygorem pozostawienia wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania (art. 257 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) powoływanej dalej jako Ppsa.
Powyższa korespondencja została doręczona wnioskodawcy w dniu 7 marca 2018 r. w związku z przyjęciem skuteczności doręczenia zastępczego przesyłki, o którym mowa w art. 73 § 1 Ppsa, jednakże wnioskodawca nie wykonał ww. wezwania i nie nadesłał wniosku o przyznanie prawa pomocy na przesłanym urzędowym formularzu.
Z uwagi na nieusunięcie braku formalnego złożonego wniosku, zarządzeniem z dnia 25 kwietnia 2018 r. starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie pozostawił bez rozpoznania wniosek M. S. o przyznanie prawa pomocy.
Następnie pismem z dnia 21 maja 2018 r. M. S. wniósł sprzeciw od ww. zarządzenia starszego referendarza sądowego. W złożonym sprzeciwie wnioskodawca podał, że "nie doręczono mu formularza, ani go nie awizowano". Nie wykluczył też, iż awizo zostało ukradzione przez "nieznanych sprawców". Ponadto wnioskodawca nie podał żadnych informacji dotyczących złożonego wniosku o przyznanie prawa pomocy ani nie nadesłał żądanego formularza PPF.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 260 § 1 Ppsa rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8 Ppsa, sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy. Wniesienie sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego wstrzymuje jego wykonalność. Sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu (art. 260 § 2 Ppsa). Sąd rozpoznaje sprawę na posiedzeniu niejawnym (art. 260 § 3 Ppsa).
W myśl art. 49 § 1 Ppsa jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Zgodnie z treścią art. 243 § 1 Ppsa prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w jego toku. W myśl natomiast art. 252 § 2 Ppsa wniosek o przyznanie prawa pomocy składa się na urzędowym formularzu. Stosownie zaś do art. 257 Ppsa wniosek o przyznanie prawa pomocy, który nie został złożony na urzędowym formularzu lub którego braków strona nie uzupełniła w zakreślonym terminie, pozostawia się bez rozpoznania.
W rozpoznawanej sprawie M. S. został prawidłowo wezwany o uzupełnienia braku formalnego wniosku o przyznanie prawa pomocy poprzez złożenie go na urzędowym formularzu PPF, w terminie 7 dni, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Przesyłka listowna zawierająca ww. wezwanie oraz formularz wniosku PPF była dwukrotnie prawidłowo awizowana zgodnie z art. 73 Ppsa. Stosownie bowiem do art. 73 § 1 Ppsa w razie niemożności doręczenia pisma w sposób przewidziany w artykułach poprzedzających (art. 65-72 Ppsa.), pismo składa się na okres czternastu dni w placówce pocztowej w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe albo w urzędzie gminy, dokonując jednocześnie zawiadomienia określonego w § 2. Zawiadomienie o złożeniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy w terminie siedmiu dni od dnia pozostawienia zawiadomienia, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej, a gdy to nie jest możliwe, na drzwiach mieszkania adresata lub w miejscu wskazanym jako adres do doręczeń, na drzwiach biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe (§ 2). Stosownie do § 3 tego artykułu w przypadku niepodjęcia pisma w terminie, o którym mowa w § 2, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru pisma w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od dnia pierwszego zawiadomienia o złożeniu pisma w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy. Zgodnie z § 4 art. 73 Ppsa, doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1.
Zgodnie z treścią art. 73 § 4 Ppsa przesyłka została skutecznie doręczona M. S. w dniu 7 marca 2018 r. w trybie tzw. doręczenia zastępczego. Jednocześnie domniemanie doręczenia przesyłki adresatowi, o którym mowa w art. 73 § 4 Ppsa, polega na założeniu, że adresat przesyłki zapoznał się z jej treścią ostatniego dnia tego terminu, a zatem z tą datą wiążą się również odpowiednie skutki procesowe. Tym samym termin do uzupełnienia braków formalnych wniosku M. S. o przyznanie prawa pomocy upłynął z dniem 14 marca 2018 r. Mimo upływu wyznaczonego terminu wnioskodawca nie uzupełnił braku formalnego złożonego wniosku o przyznanie prawa pomocy i nie nadesłał wypełnionego formularza PPF. Wniosek należało zatem pozostawić bez rozpoznania.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie 257 w zw. z art. 260 § 1 i 3 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.