Referendarz Sądowy Aneta Wirkowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku adwokata P.K. o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi A.L. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2009 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji komunalizacyjnej postanawia przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata P.K. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 146,40 (sto czterdzieści sześć 40/100) złotych, w tym tytułem opłaty kwotę 120,00 (sto dwadzieścia) złotych, tytułem 22% podatku od towarów i usług kwotę 26,40 (dwadzieścia sześć 40/100) złotych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 27 października 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 649/09 oddalił skargę A.L. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2009 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji komunalizacyjnej.
W dniu 24 marca 2010 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęła, sporządzona przez wyznaczonego z urzędu pełnomocnika skarżącej, opinia o braku podstaw prawnych do wniesienia skargi kasacyjnej w niniejszej sprawie. Jednocześnie adwokat P.K. wniósł o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oświadczając, że nie zostały one opłacone w całości ani w części.
W tym stanie sprawy stwierdzono, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, a także stawki minimalne opłat za czynności adwokackie określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).
W myśl § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b. powołanego rozporządzenia stawki minimalne wynoszą za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50% stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75% tej stawki, w obu wypadkach nie mniej niż 120 zł. W myśl zaś § 2 ust. 3 tego rozporządzenia opłaty za czynności adwokata ustanowionego z urzędu podwyższa się o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
Jak wynika z akt sprawy ustanowiony z urzędu pełnomocnik sporządził opinię o braku podstaw prawnych do wniesienia środka zaskarżenia w przedmiotowej sprawie, wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej zawiera ponadto oświadczenie, o którym mowa w § 20 rozporządzenia. Uznać zatem należy, że w sprawie zaistniały przesłanki uzasadniające uwzględnienie złożonego wniosku.
W tej sytuacji w oparciu o powołane wyżej przepisy oraz art. 258 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowiono jak w sentencji.