Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daniela Kozłowska po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. K. o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: odmówić przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu od skargi.
Zarządzeniem z dnia 12 maja 2009 r., Przewodniczący Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wezwał skarżącą A. K. do uiszczenia, w terminie siedmiu dni, wpisu sądowego od skargi w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza Miasta i Gminy R. z dnia [...] sierpnia 1999 r. nr [...] zatwierdzającej projekt podziału nieruchomości położonej we wsi S., oznaczonej jako działka o nr [...], pod rygorem jej odrzucenia.
Odpis powyższego zarządzenia został przesłany na wskazany przez skarżącą adres i skutecznie doręczony zgodnie z art. 72 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) w dniu 25 maja 2009 r.
W dniu 9 czerwca 2009 r. skarżąca wniosła o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi. We wniosku o przywrócenie terminu podniosła, że wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi odebrał jej mąż w dniu 25 maja 2009 r., który zapomniał go przekazać w terminie. Skarżąca podkreśliła, że mąż przekazał jej wezwanie w dniu 8 czerwca 2009 r. W załączeniu skarżąca przedłożyła dowód uiszczenia wpisu od skargi w dniu 8 czerwca 2009 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Stosownie do art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm. zwanej dalej p.p.s.a.), czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym art. 86 § 1 p.p.s.a. Zgodnie natomiast z treścią art. 87 § 1, § 2 i § 4 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
W rozstrzyganej sprawie nie budzi wątpliwości, iż skarżąca nie uiściła wpisu w ciągu siedmiu dni od daty doręczenia pisma zawierającego wezwanie do jego uiszczenia. Wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego zostało skutecznie doręczone dorosłemu domownikowi skarżącej - mężowi, który jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru zobowiązał się oddać przesyłkę adresatowi. W tej sprawie nie można domniemywać istnienia sprzecznych interesów pomiędzy adresatem, a odbiorcą przesyłki ze względu na przedmiot sprawy, której dotyczy skarga. W tej sytuacji wobec wykluczenia sprzecznych interesów doręczenie wezwania do usunięcia braków formalnych skargi dorosłemu domownikowi skarżącej należy uznać w świetle artykułu 72 p.p.s.a. za skuteczne wobec skarżącej A. K. w dniu 25 maja 2009 r. Termin do uiszczenia przedmiotowego wpisu upłynął więc w dniu 1 czerwca 2009 r.
Zarówno w literaturze prawniczej, jak i w orzecznictwie sądowym, utrwalony jest pogląd, iż kryterium braku winy, jako przesłanki zasadności wniosku o przywrócenie terminu, wiąże się z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej i że przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, gdy strona dopuściła się lekkiego chociażby niedbalstwa. Akcentuje się też, że przy ocenie winy należy przyjąć obiektywny miernik staranności, jakiej należy wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy, a do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu zalicza się np. przerwę w komunikacji, nagłą chorobę, która uniemożliwia wyręczenie przez inną osobę, powódź, czy pożar. Innymi słowy brak winy zachodzi wtedy gdy strona nie mogła uniknąć przeszkody, która uniemożliwiała jej terminowe dokonanie danej czynności.
W odniesieniu do powyższego Sąd stwierdza, że skarżąca nie uprawdopodobniła wystąpienia w jej sytuacji okoliczności wskazujących brak winy w uchybieniu terminu do uiszczenia wpisu od skargi. Okoliczności takiej nie stanowi bowiem fakt, że mąż skarżącej, nie poinformował jej o odbiorze przesyłki z sądu. Skarżąca miała świadomość, że jej sprawa zawisła przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym powinna była więc uczulić męża o konieczności przekazywania przesyłek do niej adresowanych.
W ocenie Sądu skarżąca zdając sobie sprawę, iż mąż jako dorosły domownik może odebrać adresowaną do niej korespondencje powinna wcześniej podjąć działania zmierzające do zapobieżenia zaistniałej sytuacji i zabezpieczenia swoich interesów, poprzez na przykład wskazanie przy wnoszeniu skargi, innego adresu do korespondencji niż adres zamieszkania np. adresu członka rodziny, czy znajomego co do których ma pewność, że przekażą jej przesyłkę w terminie lub nadzorować postępowanie męża.
W konsekwencji Sąd uznał, że w stanie faktycznym sprawy nie została spełniona przesłanka braku winy, określona w art. 87 § 2 p.p.s.a., od której zaistnienia uzależnione jest uwzględnienie wniosku o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi.
Z tych względów, na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia