Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Lenart po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Ogólnopolskiego Stowarzyszenia [...] o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 maja 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 745/12 w sprawie ze skargi Ogólnopolskiego Stowarzyszenia [...] na postanowienie Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wykonania wezwania postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia.
Postanowieniem z dnia 9 maja 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 745/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił zmiany postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Wa 745/12, odmawiającego przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Orzeczenie to zostało doręczone skarżącemu Ogólnopolskiemu Stowarzyszeniu [...] w dniu 2 czerwca 2014 r.
Pismem nadanym w dniu 10 czerwca 2014 r. skarżący wniósł o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia na powyższe postanowienie z dnia 9 maja 2014 r.
Wnioskodawca wskazał, że termin do wniesienia przedmiotowego zażalenia upływał w dniu 9 czerwca 2014 r., lecz z uwagi na panujące w tym dniu upały i fatalne samopoczucie osoby mającej dokonać wysłania korespondencji, przesyłka nie została wysłana. Została ona nadana niezwłocznie w dniu następnym.
Zarządzeniem z dnia 25 czerwca 2014 r. Sąd zwrócił się do skarżącego o nadesłanie dokumentu uprawdopodabniającego pogorszenie stanu zdrowia osoby wskazanej we wniosku o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia, w terminie 7 dni, pod rygorem odmowy przywrócenia terminu art. 87 § 2 ppsa.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie Stowarzyszenie wskazało, że wysyłki korespondencji miał dokonać w dniu 9 czerwca 2014 r. Prezes Zarządu Stowarzyszenia R.S. Z przyczyn zdrowotnych, spowodowanych wysoką temperaturą, nastąpiło przeoczenie nadania korespondencji. Złe samopoczucie nie zostało udokumentowane, a jedynie stwierdzone oświadczeniem. Dodało, że R. S. jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
W świetle postanowień zawartych w art. 86 i 87 ustawy z 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) uchybiony termin należy przywrócić, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki: 1) strona wystąpi z wnioskiem o przywrócenie terminu; 2) wniosek ten zostanie wniesiony w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu; 3) jednocześnie z wniesieniem wniosku zostanie dopełniona czynność, dla której określony był termin 4) we wniosku zostaną uprawdopodobnione okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu; 5) uchybienie terminowi powoduje powstanie ujemnych dla strony skutków w zakresie postępowania sądowego (art. 86 § 2 ppsa).
Natomiast zgodnie z art. 88 tej ustawy spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie przysługuje zażalenie.
W niniejszej sprawie skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 maja 2014 r.
Zdaniem Sądu w przedmiotowej sprawie skarżący nie uprawdopodobnił, że uchybienie ww. terminu nastąpiło bez jego winy.
Kryterium braku winy, jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu polega na dopełnieniu przez stronę obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Zarówno w nauce postępowania administracyjnego (np. M. Jaśkowska, A. Wróbel, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Zakamycze 2000, s. 368-370), jak i postępowania cywilnego panuje zgodność, że oceniając wystąpienie tej przesłanki sąd powinien przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy - T. Ereciński, J. Gudowski, M. Jędrzejewska, Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego, Część pierwsza, postępowanie rozpoznawcze, t. 1, Warszawa 2003, s. 362. Stanowisko to zostało zaakceptowane w orzecznictwie NSA.