Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marta Kołtun-Kulik po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego zarządzenia sprawy ze skargi Wojewody [...] na zarządzenie Burmistrza Miasta [...] z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia cen i opłat postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego zarządzenia.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na zarządzenie Burmistrza Miasta [...] z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w sprawie upoważnienia Dyrektora Miejskiego Ośrodka [...] i [...] w [...] do ustalenia cen i opłat złożył Wojewoda [...]. W skardze został także zawarty wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego zarządzenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z zasadą przyjętą w art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) zwanej dalej "p.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania decyzji czy postanowienia. Natomiast w myśl art. 61 § 3 tej ustawy, po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeśli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Powyższy przepis zawiera dwie przesłanki warunkujące wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia, mianowicie niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Katalog tych przesłanek jest więc zamknięty. Na etapie rozpoznania wniosku o wstrzymanie wykonania aktu lub czynności Sąd nie bada zasadności samej skargi.
Z treści powołanego art. 61 § 3 p.p.s.a. wynika, że to strona, która żąda "ochrony tymczasowej" jest zobowiązana do wskazania przesłanek jej zastosowania. Oczywiście, na etapie rozpoznawania wniosku o wstrzymanie wykonania aktu Sąd powinien wziąć pod rozwagę wszelkie okoliczności, jednak przyjęcie takiego poglądu nie może prowadzić do całkowitego zwolnienia strony z podania jakichkolwiek przyczyn mających uzasadniać wstrzymanie wykonania i w konsekwencji do przerzucania w całości ciężaru wskazania tych przesłanek na sąd administracyjny.
Podkreślenia wymaga, że uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji nie stanowi wymogu formalnego, lecz jest materialnoprawną argumentacją wniosku. Dlatego treść uzasadnienia wniosku nie podlega badaniu pod względem formalnym i ewentualnemu wezwaniu do jego uzupełnienia, natomiast jest oceniana z punktu widzenia zasadności wniosku. Dodatkowo przyjmuje się, że wniosek powinien zostać poparty stosownymi dokumentami potwierdzającymi okoliczność spełnienia ustawowych przesłanek wstrzymania wykonania decyzji.
Skarżący, wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, nie uzasadnił swojego żądania, nie przedstawił żadnego argumentu wskazującego na potrzebę czy konieczność wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, ani też dokumentów przemawiających za wstrzymaniem wykonania tej decyzji. Argumenty przywoływane w uzasadnieniu zarzutów skargi w żaden sposób nie przemawiają za wstrzymaniem wykonania aktu, nie wskazują też, by okoliczności sprawy mogły spowodować zaistnienie ustawowej przesłanki warunkującej wstrzymanie wykonania zaskarżonego zarządzenia.
W tym stanie rzeczy na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., należało orzec jak w sentencji.