Wniosek w przedmiocie stwierdzenia nabycia przez powiat z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. własności nieruchomości zajętej pod drogę
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Emilia Lewandowska po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku I.S. i M.S. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 lipca 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 895/09 w sprawie ze skargi I.S. i M.S. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] maja 2009 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia przez powiat z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. własności nieruchomości zajętej pod drogę postanawia przywrócić termin do wniesienia skargi kasacyjnej.

Uzasadnienie strona 1/2

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 9 lipca 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 895/09 odrzucił skargę I.S. w sprawie ze skargi I.S. i M.S. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] maja 2009 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia przez powiat z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. własności nieruchomości zajętej pod drogę. Odpis nieprawomocnego postanowienia wraz z uzasadnieniem oraz stosownym pouczeniem o terminie i sposobie wniesienia środka zaskarżenia doręczony został skarżącym w dniu 16 lipca 2009 r.

Wnioskiem z dnia 7 sierpnia 2009 r., nadanym listem poleconym w dniu 10 sierpnia 2009 r. skarżący wystąpili do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o przyznanie im prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, celem wniesienia skargi kasacyjnej od powyższego postanowienia z dnia 9 lipca 2009 r.

Postanowieniem z dnia 1 września 2009 r. przyznano skarżącym prawo pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym między innymi ustanowienie adwokata urzędu. Po wystąpieniu Sądu do Okręgowej Rady Adwokackiej w W. na pełnomocnika skarżących wyznaczony został adwokat D.P..

W dniu 27 października 2009 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynął wniosek pełnomocnika skarżących o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia z dnia 9 lipca 2009 r. Wraz z wnioskiem złożona została stosowna skarga kasacyjna.

W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu pełnomocnik skarżących wskazał, że pismo Okręgowej Rady Adwokackiej z dnia 9 października 2009 r. informujące o wyznaczeniu go pełnomocnikiem I.S. i M.S. otrzymał w dniu 13 października 2009 r. i w tym samym dniu zwrócił się do wskazanych osób o niezwłoczne udzielenie mu stosownego pełnomocnictwa. Pełnomocnictwo z dnia 15 października 2009 r. otrzymał w dniu 21 października 2009 r., zaś w dniu 22 października 2009 r. wystąpił z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. Zdaniem pełnomocnika skarżących wniosek o przywrócenie terminu został wniesiony w ustawowym terminie, skarżącym nie można zaś przypisać winy w uchybieniu terminu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 86 i art. 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) uchybiony termin należy przywrócić, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki: strona wystąpi z wnioskiem o przywrócenie terminu w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu, dokonując jednocześnie czynności, dla której określony był termin, we wniosku zostaną uprawdopodobnione okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, a uchybienie powoduje dla strony ujemne skutki w zakresie postępowania sądowego.

Brak winy po stronie podmiotu dokonującego lub zamierzającego dokonać określonej czynności procesowej stanowi konieczną, a jednocześnie podstawową przesłankę przywrócenia terminu. Przy ocenie braku winy przyjmuje się obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy, przy uwzględnieniu uchybień spowodowanych nawet lekkim niedbalstwem. O braku winy w uchybieniu terminu można zaś mówić wówczas, gdy strona (lub jej pełnomocnik) nie mogła usunąć zaistniałej przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.

Strona 1/2