Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Lenart po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S.K. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty postanawia: 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz S.K. kwotę 100 (sto) złotych uiszczoną tytułem wpisu sądowego od skargi.
Wojewoda [...] postanowieniem z [...] grudnia 2015 r., nr [...], ocenił pozytywnie spełnienie wymogów do uzyskania rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości przez W. K. poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w miejscowości [...], województwo [...], obecnie na terenie [...], przez jego spadkobierców oraz wskazał, że osobą uprawnioną do rekompensaty jest S. K., wskazany przez wszystkich spadkobierców. Jednocześnie Wojewoda wezwał do wskazania jednej z form realizacji prawa do rekompensaty, wskazania numeru rachunku bankowego - w razie wyboru świadczenia pieniężnego realizowanego w formie przelewu, dostarczenia operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego określającego wartość nieruchomości pozostawionej w 1944 r. przez W. K. w miejscowości [...] oraz dostarczenia operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego określającego wartość nieruchomości nabytej we [...] KW nr [...], gmina [...] (wcześniej [...], gmina [...]) o powierzchni [...] ha z zabudowaniami.
Następnie Wojewoda [...] postanowieniem z [...] marca 2016 r., zawiesił na wniosek skarżącego z [...] marca 2016 r. postępowanie dotyczące potwierdzenia prawa rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości przez W. K. poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
Skarżący pismem z [...] lutego 2019 r. - na podstawie art. 142 k.p.a. - zaskarżył ww. postanowienie Wojewoda [...] z [...] grudnia 2015 r., domagając się rzetelnego potraktowania jego sprawy.
Po rozpatrzeniu zażalenia Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji postanowieniem z [...] marca 2019 r., nr [...], stwierdził niedopuszczalność zażalenia.
Pismem z [...] kwietnia 2019 r. zatytułowanym odwołanie od decyzji skarżący wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę - zaskarżając na podstawie art. 142 k.p.a. w części powołane wyżej postanowienie Wojewody [...] z [...] grudnia 2015 r. Zarzucił organowi I pierwszej instancji wydanie zaskarżonej decyzji z naruszeniem art. 7 w zw. z art. 76, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. poprzez oparcie zaskarżonej decyzji na ustaleniach faktycznych, które nie znajdują oparcia w zgromadzonym materiale dowodowym, w szczególności poprzez przyjęcie, że:
a) obszar gospodarstwa pozostawionego przez ojca wnioskodawcy W. K. w miejscowości [...], na terytorium obecnej [...] nie wynosił [...] ha, zgodnie z treścią zawiadomienia Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych z dnia
[...] maja 1939 r.;
b) majątek ojca wnioskodawcy, tj. W. K., oraz majątek matki wnioskodawcy tj. J. K., pozostawiony w miejscowości [...] na terytorium obecnej [...], stanowił element ustawowej wspólnoty małżonków;
c) uznanie za nieprawdziwe oświadczenia wnioskodawcy o niezrealizowaniu uprawnienia z tytułu pozostawienia mienia przez ojca wnioskodawcy tj. W. K. w miejscowości [...], na terytorium obecnej [...].
Skarżący wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji w części objętej zarzutami niniejszego odwołania oraz przeprowadzenie, w oparciu o art. 136 k.p.a., uzupełniającego postępowania dowodowego w zakresie opisanym w uzasadnieniu skargi.