Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Chaciński po rozpoznaniu w dniu 16 października 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu M.G. od postanowienia referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 września 2018 r. sygn. akt I SA/Wa 926/17 o odmowie zmiany postanowienia referendarza sądowego z dnia 3 sierpnia 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 926/17 odmawiającego przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi M.G. na postanowienie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie referendarza sądowego.
Postanowieniem z 3 sierpnia 2017 r., utrzymanym w mocy postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 25 października 2017 r., referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie odmówił M.G. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Postanowieniem z 8 marca 2018 r. utrzymanym w mocy postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 18 kwietnia 2018 r., referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie odmówił zmiany postanowienia referendarza sądowego z 3 sierpnia 2017 r. odmawiającego przyznania prawa pomocy.
M.G. wnioskiem z 20 lipca 2018 r., uzupełnionym pismem z 1 sierpnia 2018 r. wystąpił ponownie o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Postanowieniem z 14 września 2018 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie odmówił zmiany postanowienia referendarza sądowego z 3 sierpnia 2017 r. odmawiającego przyznania prawa pomocy. W uzasadnieniu postanowienia wskazano, że skarżący podjął kolejną próbę zmiany postanowienia odmawiającego przyznania prawa pomocy, niezależnie od tego, że poprzednia próba okazała się nieskuteczna. W postępowaniu w sprawie zmiany postanowienia niekończącego postępowania w sprawie (art. 165 p.p.s.a.) mechanizm uchylania lub zmiany rozstrzygnięcia został oparty na stwierdzeniu zmiany okoliczności sprawy, co prowadzi do zniesienia obowiązku organu sądowego rozpoznającego wniosek o prawo pomocy dokonywania ponownej merytorycznej oceny sytuacji materialnej wnioskującego w kontekście przesłanek z art. 246 § 1 p.p.s.a. w sytuacji, gdy ustalone zostanie, że strona nie powołała nowych faktów rzutujących na jej wcześniej ustaloną możliwość partycypowania w kosztach prowadzonego postępowania. Nie sposób uznać, by wskazany wyżej warunek został przez skarżącego tym razem spełniony, jeżeli się zważy, że sytuacja materialna skarżącego, odnoszona do wysokości oraz źródła dochodów przez niego uzyskiwanych oraz deklarowanych ponoszonych wydatków na konieczne utrzymanie odpowiada wcześniej przedstawionej i wiążąco rozpatrzonej tak w postanowieniu odmawiającym przyznania prawa pomocy, jak i postanowieniu odmawiającym jego zmiany. W tym zakresie z nowego wniosku nie wynikają jakiekolwiek okoliczności, które w istotny sposób czyniłyby wcześniejsze ustalenia nieadekwatnymi do sytuacji materialnej skarżącego, w jakiej się on obecnie znajduje i jaka została przedstawiona przez wnioskodawcę w nowo sformułowanym wniosku.
M.G. wniósł sprzeciw od postanowienia z 14 września 2018 r., w którym wniósł o jego uchylenie i zmianę, poprzez przyznanie mu prawa pomocy. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił uwzględnienie przyznania mu odszkodowania w kwocie [...] zł pomimo tego, że odszkodowanie to jest mu nienależne, gdyż decyzja o wywłaszczeniu i odszkodowaniu z [...] marca 2015 r. jest nieważna.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Stosownie do art. 260 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302), powoływanej dalej w dalej jako "p.p.s.a.", rozpatrując sprzeciw od zarządzenia i postanowień referendarza sądowego, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8 p.p.s.a. (w tym od postanowień w przedmiocie prawa pomocy wydanych na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a), sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy. Wniesienie sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego wstrzymuje jego wykonalność. Sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu (art. 260 § 2 p.p.s.a.).