Starszy referendarz sądowy Grzegorz Antas Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 14 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M.G. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi M.G. na postanowienie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] kwietnia 2017 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: odmówić zmiany postanowienia referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 sierpnia 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 926/17.
Postanowieniem z dnia 3 sierpnia 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 926/17 referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie odmówił
M.G. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym. Rozstrzygnięcia te zapadło w oparciu o dane zawarte we wniosku o prawo pomocy, w którym skarżący wskazał, że swoje jednoosobowe gospodarstwo domowe utrzymuje ze świadczenia emerytalnego w wysokości [...], ponosząc stałe wydatki na utrzymanie w kwocie równej uzyskiwanym dochodom, jak również po ustaleniu, że w związku z prawomocnym zakończeniem postępowania w sprawie decyzji Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] października 2015 r. w przedmiocie wywłaszczenia nieruchomości oraz ustalenia odszkodowania, wnioskodawca został zobowiązany wskazać numer rachunku bankowego, na który organ mógłby przelać należne mu odszkodowanie w kwocie [...], a w sytuacji odmowy jego przyjęcia odszkodowanie zostanie wpłacone do depozytu sądowego zgodnie z art. 133 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r. poz. 214 ze zm.). W tych warunkach w ww. postanowieniu stwierdzono, że sam odbiór ustalonego odszkodowania i jego forma uzależniona jest od woli strony, niemniej w niniejszym postępowaniu fakt dysponowania przez skarżącego powyższymi środkami nie mógł zostać pominięty. W orzecznictwie sądowym wskazuje się bowiem, że sytuacja, w której wnioskodawcy przysługują określone należności, a wnioskodawca z własnego wyboru rezygnuje z ich pobierania nie może być traktowana na równi z sytuacją osób, które mimo podejmowanych starań nie są w stanie zgromadzić odpowiednich środków finansowych na poniesienie kosztów udziału w postępowaniu (postanowienia NSA z dnia 11 grudnia 2015 r. sygn. I OZ 1643/15 oraz z dnia 17 listopada 2015 r. sygn. I OZ 1503/15). Wobec powyższego brak wypłaty odszkodowania nie dowodzi, iż skarżący nie posiada środków wystarczających do pokrycia we własnym zakresie kosztów zainicjowanego postępowania sądowego.
Postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 25 października 2017 r. sygn. I SA/Wa 926/17, po rozpoznaniu sprzeciwu M.G., ww. postanowienie zostało utrzymane w mocy. Sąd mając na uwadze należne wnioskodawcy odszkodowanie oraz jego wysokość zgodził się z oceną, że sytuacji skarżącego nie można utożsamiać z sytuacją majątkową osób, które mimo podejmowanych starań nie są w stanie zgromadzić odpowiednich środków finansowych na poniesienie kosztów udziału w postępowaniu sądowym.
Postanowieniem z dnia 8 marca 2018 r. sygn. I SA/Wa 926/17 referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie odmówił na wniosek M.G. zmiany postanowienia referendarza sądowego z 3 sierpnia 2017 r. odmawiającego przyznania prawa pomocy. W postanowieniu tym organ sądowy przyjął, że nowo złożone żądanie zostało oparte na identycznej argumentacji, jak została podniesiona w postępowaniu w sprawie przyznania skarżącemu prawa pomocy zakończonym wcześniejszym postanowieniem z dnia 25 października 2017 r. utrzymującym w mocy postanowienie referendarza sądowego o odmowie przyznania prawa pomocy z 3 sierpnia 2017 r. Skarżący nie wskazał, że jego sytuacja majątkowa zmieniła się od złożenia poprzedniego wniosku o przyznanie prawa pomocy w sposób wskazujący na konieczność postrzegania go obecnie jak osoby niemogącej samodzielnie wywiązać się z obowiązku ponoszenia kosztów postępowania związanych ze swym udziałem w sprawie. Analiza wniosku, który zainicjował drugie postępowanie w przedmiocie przyznania skarżącemu prawa pomocy nie pozwalała zatem na uznanie, że zostały spełnione warunki z art. 165 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), dalej: p.p.s.a., od których istnienia uzależnione jest skuteczne żądanie merytorycznego rozpoznania tego wniosku i jego uwzględnienie. W postanowieniu tym zaakcentowano, że stanowisko przyjęte w postanowieniu z 3 sierpnia 2017 r. i postanowieniu z 25 października 2017 r. w zakresie, w jakim w tych rozstrzygnięciach stwierdzono, że źródłem czerpania przez skarżącego środków na koszty postępowania mogą być środki z odszkodowania, nie straciło swej aktualności.