Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. własności nieruchomości
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Emilia Lewandowska po rozpoznaniu w dniu 27 września 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Prezydenta Miasta [...] na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] kwietnia 2016 r., znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. własności nieruchomości postanawia: odrzucić skargę

Uzasadnienie

Prezydent Miasta [...] (dalej: skarżący) pismem z dnia [...] czerwca 2016 r. (data stempla pocztowego) wniósł bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (data wpływu: [...] czerwca 2016 r.), skargę na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] kwietnia 2016 r., znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. własności nieruchomości.

Następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przy piśmie z dnia 10 czerwca 2016 r. sygn. I KO/Wa 148/16, przesłał wskazaną skargę Ministrowi Infrastruktury i Budownictwa.

Minister w odpowiedzi na skargę wniósł o jej odrzucenie, jako wniesionej z uchybieniem ustawowego terminu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skargę należało odrzucić.

Jednym z podstawowych wymogów formalnych, który musi zostać zachowany przy zaskarżeniu decyzji lub innego aktu administracyjnego do sądu administracyjnego, jest złożenie skargi w ustawowo wyznaczonym terminie. Sąd administracyjny z urzędu bada zachowanie terminu do wniesienia skargi. Stosownie do treści przepisu art. 58 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016r., poz. 718 ze zm.) - zwanej dalej: "p.p.s.a.", sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia. Tak sformułowany zapis jest nakazem bezwzględnym, co oznacza, że odrzucenie skargi następuje bez względu na okoliczności sprawy.

Zgodnie z treścią art. 53 § 1 p.p.s.a., skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w danej sprawie oraz - jak wynika z treści art. 54 § 1 p.p.s.a. - za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe postępowanie są przedmiotem skargi. Pierwszy z powołanych przepisów, określając termin do wniesienia skargi, formułuje początek jego biegu w przypadku doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia (decyzji lub postanowienia) w sprawie. Początkową datą wskazanego terminu będzie - zgodnie z art. 111 § 1 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 83 § 1 p.p.s.a. - dzień następny po dniu, w którym stronie zostało doręczone rozstrzygnięcie podlegające zaskarżeniu. Natomiast wynikająca z art. 54 § 1 p.p.s.a. zasada wnoszenia skargi za pośrednictwem organu administracji publicznej skutkuje tym, iż w przypadku wniesienia skargi bezpośrednio do sądu administracyjnego lub też za pośrednictwem innego organu administracji publicznej, sąd lub organ powinien ją przekazać właściwemu organowi administracji publicznej. O zachowaniu terminu do wniesienia skargi decyduje wówczas data nadania skargi przez sąd albo niewłaściwy organ administracji publicznej, pod adresem właściwego organu administracji publicznej (por. T. Woś [w:] T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz", Wyd. Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005, s. 248 i powołane tam orzecznictwo). Pogląd ten jest utrwalony w aktualnym orzecznictwie sądowoadministracyjnym (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 lutego 2009 r., sygn. akt I FSK 1597/08; z dnia 17 listopada 2008 r., sygn. akt I FSK 1250/08; z dnia 4 września 2008 r., sygn. akt I FSK 687/08, opubl. na stronie internetowej - Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Podkreślić przy tym należy, że trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi liczony jest od dnia doręczenia stronie rozstrzygnięcia w sprawie. Oznacza to, że po otrzymaniu decyzji lub postanowienia strona postępowania ma trzydzieści dni na oddanie skargi w siedzibie organu, bądź nadanie skargi na adres tego organu za pośrednictwem poczty. Jeżeli zamiast tego strona wniesie skargę bezpośrednio do sądu, który następnie skargę tę przekaże do właściwego organu pocztą albo przez uprawnionego pracownika celem nadania jej biegu, to termin do wniesienia skargi zachowany będzie jedynie wówczas, gdy sąd bądź organ otrzymaną skargę zdoła nadać na adres właściwego organu przed upływem wspomnianego trzydziestodniowego terminu. Ewentualne ryzyko przekroczenia tego terminu oraz związane z tym skutki procesowe, polegające na odrzuceniu skargi, obciążają wnoszącego skargę, który nie zastosował się do pouczenia zawartego w zaskarżonej decyzji lub postanowieniu.

W niniejszej sprawie zaskarżona przez skarżącego decyzja Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] kwietnia 2016 r. została doręczona skarżącemu w dniu [...] maja 2016 r. Zawierała ona prawidłowe pouczenie o prawie, terminie i sposobie wniesienia środka zaskarżenia - skargi do sądu administracyjnego. Trzydziestodniowy termin do złożenia skargi do sądu administracyjnego, stosownie do treści art. 83 § 1 p.p.s.a., upływał zatem z dniem [...] czerwca 2016 r. Następnie - jak już wskazano powyżej - skarżący pismem nadanym w urzędzie pocztowym w dniu [...] czerwca 2016 r. wniósł skargę na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] kwietnia 2016 r. Jednakże przesyłka pocztowa zawierająca wskazaną skargę została przesłana przez skarżącego na adres tutejszego Sądu, gdzie wpłynęła w dniu [...] czerwca 2016 r. i została przesłana Ministrowi w dniu [...] czerwca 2016 r. (k. 25 akt sądowych) przy piśmie z dnia [...] czerwca 2016 r., sygn. I KO/Wa 148/16. Powyższe oznacza zatem, że oceniając kwestię terminowości wniesienia przez skarżącego jego skargi zgodnie z powyższymi rozważaniami, należy uznać, iż została ona wniesiona z uchybieniem trzydziestodniowego terminu, przewidzianego w art. 53 § 1 p.p.s.a.

W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 i § 3 p.p.s.a., odrzucił skargę.

Strona 1/1