Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Sobielarska po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. P. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] stycznia 2010 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o przydziale lokalu mieszkalnego postanawia wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.
W dniu 16 marca 2010 r. M. P. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] stycznia 2010 r., nr [...] uchylającą własną decyzję z dnia [...] października 2007 r., nr [...] i stwierdzającą nieważność decyzji Prezydium Osiedlowej Rady Narodowej w P. z dnia [...] października 1963 r. nr [...] o przydziale na rzecz J. O. lokalu mieszkalnego w domu przy ul. [...] w P..
Pismem z dnia 16 czerwca 2010 r. M. P. wystąpiła z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku skarżąca podniosła, że decyzja Prezydium Osiedlowej Rady Narodowej w P.
z dnia [...] października 1963 r., której nieważność stwierdzono zaskarżoną decyzją Kolegium z dnia [...] stycznia 2010 r. stanowiła jedną z podstaw do wydania przez Sąd Rejonowy w G. wyroku z dnia [...] maja 2006 r. sygn. akt [...] stwierdzającego wstąpienie z dniem 21 grudnia 1976 r. przez M. P. i W. O. w stosunek najmu lokalu mieszkalnego mieszczącego się w budynku przy ul. [...] w P., w którym obecnie mieszkają najemcy.
Ponadto zdaniem skarżącej, skorzystanie na podstawie zaskarżonej decyzji przez W. K. (obecną właścicielkę nieruchomości) z prawa do wszczęcia wobec najemców postępowania eksmisyjnego w wypadku nieopuszczenia i niewydania zajmowanej nieruchomości może doprowadzić do powstania nieodwracalnych lub też trudnych do odwrócenia następstw oraz może rodzić niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody. Ewentualne uwzględnienie powództwa eksmisyjnego skutkować będzie odmówieniem możliwości zamieszkiwania w zajmowanym budynku, czego następstwem będzie pozbawienie skarżącej "dachu nad głową".
Taka sytuacja w ocenie skarżącej może rodzić niebezpieczeństwo sprzedania przez W. K. przedmiotowej nieruchomości i narazi skarżącą na szkodę wiążącą się z potrzebą poszukiwania nowego miejsca zamieszkania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje: Stosowanie do treści art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonej decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z treści tego przepisu wynika więc, że podstawową przesłanką wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji jest istniejące realnie niebezpieczeństwo zaistnienia takiej szkody (majątkowej, a także niemajątkowej), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Celem omawianej instytucji jest zatem ochrona strony przed wystąpieniem nieodwracalnych skutków lub znacznej szkody przed zbadaniem przez sąd administracyjny legalności zaskarżonego aktu lub czynności. Z konstrukcji w/w normy prawnej wynika także, iż to na stronie spoczywa obowiązek wykazania przesłanek uzasadniających uwzględnienie wniosku, tj. przedstawienia takich okoliczności, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie zaskarżonego rozstrzygnięcia faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków. Zadaniem Sądu jest natomiast zbadanie, czy argumenty przedstawione przez stronę przemawiają (lub nie) za uwzględnieniem jej wniosku, zaś w razie gdy niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków w sposób niewątpliwy wynika z całości okoliczności sprawy Sąd powinien te okoliczności wziąć pod uwagę z urzędu (por. postanowienie NSA z dnia 26 marca 2008 r., I OZ 181/08).