Wrocław dnia 20 września 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Ewa Kamieniecka po rozpoznaniu w dniu 20 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K.G. o wstrzymanie zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...]nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za sierpień i wrzesień 2004 r. postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W skardze na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] K. G. zawarł wniosek o wstrzymanie jej wykonania.
Uzasadniając swój wniosek skarżący podał, że ewentualne wykonanie zaskarżonej decyzji może stanowić dla niego nienależne obciążenie podatkowe. Ponadto wyegzekwowanie spornego zobowiązania podatkowego może zagrozić bytowi prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej jako p.p.s.a.) wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania zaskarżonej decyzji. Zgodnie jednak z § 3 tego art., sąd może wstrzymać wykonanie takiej decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia stronie znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Przez sformułowanie "znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków" należy rozumieć taką sytuację, w której szkoda nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia ani nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do jej stanu pierwotnego. W szczególności trudnym do odwrócenia skutkiem będzie utrata rzeczy, która ze względu na swoje właściwości nie może być zastąpiona.
W postępowaniu o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu administracji, ciężar dowodu spoczywa zawsze na wnioskodawcy. Nie wystarczy zatem ogólny wywód strony. Jej twierdzenia powinny wyjaśniać na czym ma polegać konkretne niebezpieczeństwo powstania skutków, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., a także znajdować potwierdzenie w dokumentach źródłowych dotyczących jej aktualnej sytuacji finansowej i majątkowej. Niezałączenie do wniosku tych dokumentów nie stanowi jednak braków formalnych pisma lecz przesądza o braku podstaw do jego uwzględnienia.
Odnosząc powyższe uwagi do wniosku K. G. należy podkreślić, że skarżący nie wyjaśnił w żaden sposób na czym ma polegać w jego przypadku niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie przedstawił bowiem jakichkolwiek aktualnych informacji dotyczących prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, jak i swojej sytuacji finansowej. Stąd też ocena zasadności wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie była możliwa. Należy dodać w tym miejscu, że groźba wyegzekwowania zobowiązania podatkowego, wynikającego z zaskarżonej decyzji, nie może być uznana za okoliczność samodzielnie wyczerpującą przesłanki z art. 61 § 3 p.p.s.a. Trzeba bowiem pamiętać, że skarżącemu będzie przysługiwać zwrot nienależnie pobranych kosztów, w razie zapadnięcia korzystnego dla niego rozstrzygnięcia przed tutejszym Sądem.
Mając na uwadze powyższe, w oparciu o art. 61 § 3 p.p.s.a., należało orzec jak na wstępie.