Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Zbigniew Łoboda po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. N. na wynik kontroli Naczelnika D. Urzędu Celno-Skarbowego we W. z dnia [...] sierpnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wypłacania podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r. postanawia: I. odrzucić skargę, II. zwrócić stronie skarżącej ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu uiszczony wpis sądowy w wysokości 200 zł (słownie: dwieście złotych).
W dniu [...] sierpnia 2017 r., Naczelnik D. Urzędu
Celno - Skarbowego we W. wydał wynik kontroli nr [...]. Przedmiotowy akt zapadł w zakresie postępowania kontrolnego dotyczącego rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r. i obejmował ustalenia w części dotyczącej rozliczeń A. N. z tytułu osiągniętych dochodów ze stosunku pracy oraz w zakresie stwierdzonych nieprawidłowości związanych z naruszeniem przez podatnika przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r., poz. 1047 ze zm.).
W pozostałym zakresie tj. w zakresie rozliczeń podatnika związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną samodzielnie oraz w ramach spółek osobowych organ wydał decyzję. W wyniku kontroli wskazano, że na podstawie analizy dowodów, w tym faktury VAT nr [...] r. z dnia [...].03.2009 r. organ doszedł do przekonania, iż A. N. naruszył przepisy ustawy o rachunkowości. Organ stwierdził, że w ramach firmy A A. N. od 2010 r. powinien prowadzić księgi rachunkowe zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości.
Od powyższego wyniku kontroli A. N. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Skarżący zarzucił, iż wynik kontroli został wydany przez organ bez podstawy prawnej. W ocenie Skarżącego postępowanie kontrolne może być zakończone decyzją bądź wynikiem kontroli, przy czym wydanie jednego z tych aktów powinno powodować niemożność wydania drugiego. O braku podstawy prawnej do wydania wyniku kontroli, przesądzają także zmiany związane z reformą Krajowej Administracji Skarbowej. Skarżący podniósł, że zgodnie z art. 202 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.), niezakończone do dnia wejścia w życie przedmiotowej ustawy postępowania, prowadzone na podstawie ustawy o kontroli skarbowej, prowadzi właściwy naczelnik urzędu celno - skarbowego, na podstawie dotychczasowych przepisów. W ocenie skarżącego, jeżeli postępowanie prowadzone na postawie ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 720 i 1165), zostało zakończone decyzją, nie jest możliwe wydanie wyniku kontroli, gdyż w/w przepisy znajdują zastosowanie wyłącznie do niezakończonych postępowań kontrolnych. Skarżący zarzucił ponadto, że wynik kontroli jest wadliwy z uwagi na okoliczność, iż nie wskazuje terminu usunięcia stwierdzonych przez organ nieprawidłowości, wbrew regulacjom zawartym w ustawie o kontroli skarbowej. Skarżący podniósł również zarzuty odnoszące się do zakresu prowadzonej przez organ kontroli oraz obowiązku prowadzenia przez podatnika ksiąg rachunkowych.
W odpowiedzi na skargę organ zajął stanowisko, że wynik kontroli nie podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego, gdyż nie nakłada na skarżącego żadnych obowiązków. Zaskarżony wynik kontroli zawiera jedynie ustalenia i wnioski odnoszące się do dostrzeżonych nieprawidłowości i wskazuje na obowiązek przestrzegania przepisów ustawy o rachunkowości. Organ zakwestionował także pozostałe zarzuty podnosząc między innymi, że wydanie decyzji w postępowaniu kontrolnym nie przesądza o niemożności jednoczesnego wydania dwóch aktów tj. decyzji i wyniku kontroli oraz że na skarżącym spoczywał obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych. Zdaniem organu niewskazanie terminu usunięcia nieprawidłowości w wyniku kontroli, nie przesądza o wadliwości tego aktu.