Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Maria Tkacz-Rutkowska (spr.), Sędziowie: sędzia WSA Barbara Ciołek, sędzia WSA Zbigniew Łoboda, Protokolant: Starszy asystent sędziego Marta Pająkiewicz-Kremis, po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2015 r. na rozprawie sprawy ze skargi A sp. z o.o. z/s w P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] kwietnia 2013 r. Nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za VI/2009 r. postanawia: zawiesić postępowanie sądowoadministracyjne.
Z akt sprawy wynika, że A sp. z o.o. z/s w P. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] kwietnia 2013 (nr [...]) utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w L. z dnia [...] grudnia 2012 r. (nr [...]), określającą ww. spółce zobowiązanie w podatku akcyzowym za czerwiec 2009 r. w kwocie 74.225 zł. Materialnoprawną podstawę tej decyzji stanowią przepisy ustawy przepisy ustawy z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn. Dz. U. Nr 108, poz. 626 ze zm. dalej- u.p.a.), m in. art. 89 ust. 4 pkt 1, ust. 14, ust 15 i ust. 16 tej ustawy. Organy podatkowe w ww. decyzjach wskazywały, że skarżącej właściwie określono zobowiązanie podatkowe, tj. wg stawki przewidzianej dla oleju silnikowego, gdyż skarżąca przesyłając w terminie zestawienia oświadczeń nie opatrzyła tego dokumentu elementami określonymi przepisami prawa, w szczególności w zestawieniu: brak czytelnego podpisu osoby sporządzającej zestawienia (na zestawianiu widnieje imienna pieczątka sporządzającego zestawienie i parafa), brak nazwy oraz adresu siedziby podmiotu przekazującego zestawienie, błędnie podano daty wystawienia oświadczeń o przeznaczeniu oleju opałowego. Oznacza to, zdaniem organów podatkowych, że skarżąca nie spełniła wymagań koniecznych do zastosowania preferencyjnej stawki podatku akcyzowego. Przy czym organy podatkowe nie kwestionowały sposobu wykorzystanie oleju opałowego, gdyż Huta Miedzi G. (jedyny odbiorca oleju opałowego od skarżącej) odbierała paliwo automatycznie za pośrednictwem rurociągów bezpośrednio do pieców.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 26 lipca 2013 r. sygn. akt I SA/Wr 993/13 uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji. Wyrok ten został, wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 listopada 2014 r. sygn. akt I GSK 1935/13, uchylony i sprawę przekazano sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.
W toku ponownego rozpoznania sprawy przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, pełnomocnik strony skarżącej na rozprawie w dniu 25 marca 2015 r. podniósł, uzupełniając dotychczasowe zarzuty skargi, zarzut naruszenia art. 187 § 1 w zw. z art. 191 O.p. poprzez pominięcie w ustaleniach faktycznych przesłanki przeznaczenia oleju opałowego oraz wniósł o zawieszenie postępowania w sprawia do czasu rozpoznania przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej pytania prejudycjalnego z jakim wystąpił tut. Sąd w postanowieniu z dnia 4 czerwca 2014 r., w sprawie o sygn. akt I SA/Wr 562/14 (wnioski zawarte w załączniku do protokołu).
Wojewódzki Sąd Administracyjny, rozpoznając wniosek strony skarżącej o zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego, zważył co następuje:
Postępowanie sądowoadministracyjne podlega zawieszeniu z urzędu, na podstawie art. 125 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej: p.p.s.a.).
Powołany przepis stanowi, że sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym.