Z treści skargi wynika, że skarżąca odczytuje wyrok z dnia [...] r., sygn. akt [...] uchylający decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we
W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G. z dnia [...] r.
nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G. z dnia [...] r. Nr [...], co do których orzeczono o wstrzymaniu ich wykonania i zasądzający na jej rzecz koszty postępowania, w ten sposób że odnosi się on nie tylko do będącego przedmiotem rozpoznawanej sprawy postępowania wymiarowego w zakresie podatku od towarów i usług, ale również do wszelkich sytuacji prawnych i postępowań, które w związku z treścią wyroku mogą zaistnieć.
Zgodnie z art. 154 §1 p.p.s.a. w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność oraz w razie bezczynności organu po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny. W świetle zaś § 2 tego przepisu Sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1, może ponadto orzec o istnieniu lub nieistnieniu uprawnienia lub obowiązku, jeżeli pozwala na to charakter sprawy oraz niebudzące uzasadnionych wątpliwości okoliczności jej stanu faktycznego i prawnego.
Wszczęcie postępowania sądowego o zastosowanie środków określonych we wskazanym przepisie ma na celu ukaranie organu za niewykonanie wyroków sądowych oraz jego dyscyplinowanie. Istota skargi wszczynającej to postępowanie sprowadza się do żądania zastosowania przez sąd określonych środków. Skarga, w której strona żąda wymierzenia grzywny, jest odrębną skargą wniesioną przez uprawiony podmiot, inną od skargi, w wyniku rozpoznania, której został wydany wyrok sądu niewykonany przez organ. W zależności od charakteru sprawy uwzględnienie skargi może polegać na zastosowaniu jednego lub obu środków prawnych określonych w art. 154 § 1 i 2 p.p.s.a. Przedmiotem oceny sądu nie może być natomiast kontrola zgodności z prawem aktu poprzednio wydanego, którego organ nie wykonał. W tym znaczeniu przedmiotem kontroli nie jest żaden akt w rozumieniu art. 3 § 2 p.p.s.a (por. B. Dauter [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, LEX, 2009, wyd. III. opubl. LEX.).
Jak wynika z treści przytoczonego przepisu warunkami jego zastosowania w rozpatrywanej sprawie jest:
1) bezczynność organu po wyroku uchylającym akt;
2) wezwanie przez skarżącego właściwego organu podatkowego do wykonania wyroku.
Przez niewykonanie wyroku należy rozumieć pozostawanie organu w bezczynności w podjęciu lub kontynuacji postępowania administracyjnego mającego na celu zakończenie sprawy decyzją administracyjną lub w innej formie przewidzianej prawem (por. wyr. NSA z dnia 30 maja 2001 r., II SA 2015/00, niepubl.). Bezczynność zaś organu zachodzi wówczas, gdy w prawnie określonym terminie wymieniony organ nie podejmuje żadnych czynności w sprawie lub gdy wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, jednakże mimo istnienia ustawowego obowiązku nie zakończył go wydaniem stosownego aktu lub nie podjął czynności (por. T. Woś, Postępowanie sądowoadministracyjne, Warszawa 2004). Innymi słowy, z bezczynnością organu po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności mamy do czynienia w sytuacji, gdy będący adresatem rozstrzygnięcia sądowego właściwy w sprawie organ administracji publicznej nie wykonuje orzeczenia sądowego, które to orzeczenie dotyczyło aktu administracyjnego tegoż organu.