Jednakże należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie skarga została wniesiona na Naczelnika D. Urzędu Skarbowego, co do którego nie odnosił się wyrok, którego niewykonanie było przedmiotem skargi. Okoliczność, że nie był on stroną postępowania sądowoadministracyjnego w którym zapadł przedmiotowy wyrok, uniemożliwia skuteczne zarzucanie temu organowi niewykonanie orzeczenia zapadłego w sprawie. Organ ten nie prowadził postępowania podatkowego, jak również nie był zobowiązany do jego prowadzenia, dlatego też nie miał on kompetencji do wydania nowego rozstrzygnięcia w sprawie, zgodnie z wskazaniami zawartymi w orzeczeniu Sądu. Skoro zatem Naczelnik D. Urzędu Skarbowego nie podejmował w sprawie zawisłej przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we W. żadnego rozstrzygnięcia, nie można zarzucić mu, że był on zobowiązany, w przedmiotowej sprawie, do wydania ponownego rozstrzygnięcia, uwzględniającego stanowisko Sądu zawarte w wyroku.
Powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie w treści cytowanego powyżej art. 154 § 1 p.p.s.a., zgodnie z którym skargę w przedmiocie niewykonania wyroku można wnieść po uprzednim wezwaniu właściwego (podkr. Sądu) organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy. Ustawodawca wyraźnie zatem wskazuje, że warunkiem koniecznym wniesienia skargi w trybie art. 154 p.p.s.a. jest wezwanie do wykonania wyroku organu będącego właściwym w świetle orzeczenia Sądu. Stąd też, w rozpoznawanej sprawie właściwym organem był zarówno Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej we W., jak i Dyrektor Izby Skarbowej we W. Wezwanie tych organów do wykonania wyroku z dnia [...] r., sygn. akt [...] stanowiło przesłankę skutecznego wniesienia skargi na niewykonanie wyroku w rozumieniu art. 154 § 1 p.p.s.a. Z akt sprawy wynika, iż skarżąca o wykonanie wyroku wzywała organ niewłaściwy w sprawie w rozumieniu powołanego przepisu tj. Naczelnika D. Urzędu Skarbowego we W. - co skutkuje niespełnieniem przez nią przesłanki skutecznego wniesienia skargi.
Na marginesie wspomnieć jedynie należy, że z akt sprawy wynika, iż w sprawie określenia wysokości nadpłaty kwestionowanego przez skarżącą podatku, toczy się obecnie postępowanie, zainicjowane wnioskiem strony z dnia 18 marca 2009 r.
Z przedstawionych powyżej przyczyn skargę należało uznać za niedopuszczalną, co skutkowało jej odrzuceniem, stosownie do treści art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.