Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anetta Chołuj po rozpoznaniu w dniu 20 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. S. na postanowienie Wójta Gminy L. z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie zwrotu nadpłaconego łącznego zobowiązania pieniężnego postanawia I. odrzucić skargę; II. oddalić wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Skarżący W. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na oznaczone w komparycji postanowienie Wójta Gminy L.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi- zwanej dalej p.p.s.a. (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) skargę do sądu administracyjnego można wnieść dopiero po uprzednim wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. W świetle art. 52 § 2 p.p.s.a. przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Stosownie do art. 52 § 3 p.p.s.a. jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na akty lub czynności o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa. W myśl art. 52 § 4 p.p.s.a. w przypadku innych aktów, jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi i nie stanowi inaczej, należy również przed wniesieniem skargi do sądu wezwać na piśmie właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa. W związku z powyższym, dopóki stronie przysługuje prawo wniesienia jakiegokolwiek środka zaskarżenia, dopóty wniesienie skargi na ten akt lub czynność do Sądu Administracyjnego jako przedwczesne jest niedopuszczalne. Niewypełnienie przez stronę warunku określonego w powyższych przepisach skutkuje odrzuceniem skargi jako niedopuszczalnej na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. Skarżący nie wyczerpał trybu wynikającego z powołanych przepisów. Pomimo prawidłowego pouczenia skarżący wniósł skargę na postanowienie Wójta Gminy L. z dnia [...] lipca 2014 r., kiedy uprzednio powinien złożyć zażalenie do organu wyższego stopnia (SKO). Z tych przyczyn skarga na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. podlegała odrzuceniu, o czym orzeczono jak w pkt I sentencji.
W kontekście złożonego przez skarżącego wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym należy wskazać, że zgodnie z art. 247 p.p.s.a. prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. O oczywistej bezzasadności skargi można mówić, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona. Chodzi więc o sytuację, w której obowiązujące prawo jasno i jednoznacznie wyklucza możliwość uwzględnienia żądania skarżącego (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 11 grudnia 2012 r., sygn. akt II OZ 1084/12, z dnia 20 lipca 2012 r., sygn. akt II OZ 619/12, z dnia 1 października 2009 r., sygn. akt I OZ 918/09, z dnia 19 sierpnia 2009 r., sygn. akt I OZ 788/09, dostępne na stronie internetowej Centralnej Bazy Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Oznacza to, że zastosowanie powołanego przepisu jest dopuszczalne wówczas, gdy stan faktyczny i prawny danej sprawy nie daje podstaw do uwzględnienia skargi. W konsekwencji skoro w niniejszej sprawie skarga jako wniesiona na rozstrzygnięcie organu I instancji, stosownie do art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. podlegała odrzuceniu, to do oceny wniosku strony skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych zastosowanie będzie miał powołany art. 247 p.p.s.a. Skoro bowiem skarga złożona w tej sprawie, wobec braku wyczerpania środków zaskarżenia nie może zostać rozpatrzona z przyczyn procesowych, co jest równoznaczne z oczywistą bezzasadnością skargi, to tym samym na uwzględnienie nie zasługuje wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów. Z tych przyczyn, wniosek na podstawie art. 247 p.p.s.a. podlegał oddaleniu o czym orzeczono jak w pkt II sentencji.