Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2004 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. L. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Samorządowego we W. Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej z tytułu podatku od środków transportowych za lata 1998, 1999, 2000 postanawia: I odmówić przywrócenia skarżącemu terminu do wniesienia skargi; II odrzucić skargę.
Skarżący wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na wyżej oznaczoną decyzję, składając jednocześnie wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi z tym uzasadnieniem, iż chybienie terminu do wniesienia skargi spowodowane było faktem złożenia - po otrzymaniu decyzji z Samorządowego Kolegium Odwoławczego - podania w Urzędzie Miejskim W. - Wydział Rejestracji Pojazdów i dopiero pod koniec września 2003 r. przesłano mu pismo dotyczące powyższej sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl przepisu art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) obowiązującej w chwili wniesienia skargi- skargę należało wnieść bezpośrednio do Sądu w terminie 30 dni od doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie.
Zgodnie z art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.) sprawy, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r. i postępowanie nie zostało zakończone, podlegają rozpoznaniu przez właściwe wojewódzkie sądy administracyjne na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270).
Przepisy art. 86 i 87 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uzależniają przywrócenie terminu od łącznego wystąpienia czterech przesłanek, a mianowicie:
- po pierwsze, złożenia wniosku o przywróceniu terminu,
- po drugie, uprawdopodobnienia przez skarżącego braku winy w uchybieniu terminu,
- po trzecie, dochowania terminu (nieprzekraczalnego) złożenia wniosku w ciągu 7 dni od ustania przyczyny uchybienia terminu,
- po czwarte, dopełnienia wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu tej czynności, dla której był ustanowiony termin.
Brzmienie przytoczonych przepisów art. 86 i 87 powołanej wyżej ustawy procesowej wskazuje na to, że przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić, gdy spełnione zostaną wszystkie określone w nim przesłanki. W szczególności przywrócenie takie jest możliwe w sytuacji, gdy uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony.
Jako kryterium przy ocenie winy w uchybieniu terminu procesowego przyjmuje się obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy. Przywrócenie nie jest wiec możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. A contrario przywrócenie terminu jest możliwe, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła uniknąć, nawet przy dołożeniu największego w danych warunkach wysiłku (por. B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego - Komentarz, Warszawa 1996, str. 295). W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w rozpatrywanej sprawie skarżący nie uprawdopodobnił, że uchybienie terminu do wniesienia skargi nastąpiło bez jego winy. Z akt sprawy wynika, iż skarżący osobiście w dniu [...] odebrał zaskarżoną decyzję, zawierającą prawidłowe pouczenie o sposobie i terminie wniesienia skargi. Trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi upływał skarżącemu w dniu [...]. Natomiast skarżący dopiero w dniu [...] (data nadania w urzędzie pocztowym) wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, uchybiając powyższemu terminowi. Wskazać w tym miejscu należy, iż złożenie przez strony podania o rozpoznanie sprawy do innego niż Sąd organu, w sytuacji gdy nie było podstaw do wszczęcia nadzwyczajnych postępowań administracyjnych, nie spowodowało zawieszenia biegu trzydziestodniowego terminu do wniesienia skargi. Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa błędna interpretacja przepisów prawa, dokonana przez stronę, która nie wniosła skargi wybierając drogę postępowania administracyjnego, nie może stanowić o braku winy strony i prowadzić do przywrócenia terminu do wniesienia skargi (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 października 2001 r. sygn. akt I SA 2782/01). W tym też kontekście należy dokonać oceny przesłanek braku winy w uchybieniu terminu. Zważywszy, iż od strony postępowania można oczekiwać i wymagać staranności w zakresie prowadzenia własnych spraw. Natomiast o takiej staranności nie świadczy wykorzystanie przez stronę w pierwszej kolejności trybu weryfikacji decyzji nie przewidzianego w pouczeniu zaskarżonego aktu. Oceniając więc z tego punktu widzenia przedstawione przez skarżącego okoliczności i argumenty stwierdzić należy, iż nie stanowią one - zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego - podstawy do przyjęcia, iż uchybienie terminu do wniesienia skargi nastąpiło bez jego winy, co obligowało Sąd do odmowy przywrócenia terminu po myśli art. 86 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Z kolei odmowa przywrócenia terminu do wniesienia skargi sutkuje koniecznością jej odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 i § 3 wskazanej ustawy.
Z przytoczonych względów orzeczono jak w sentencji postanowienia.