Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący:S.NSA del. do WSA Mirosława Rozbicka - Ostrowska Sędziowie: S. NSA del. do WSA Halina Betta Asesor WSA Katarzyna Radom - sprawozdawca Protokolant: Wiesław Jakubiec Po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2004 r. sprawy ze skargi Z. Z. na decyzję Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J.G. z dnia [...] o nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za czerwiec 1999 r. postanawia: I Umorzyć postępowanie w sprawie II. Zasądzić od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz Skarżącego Z. Z. kwotę 208 (dwieście osiem) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G. utrzymała w mocy orzeczenie Urzędu Skarbowego w B. określające Panu Z. Z. kwotę zobowiązania w podatku od towarów i usług za czerwiec 1999 r.
Czynności kontrolne przeprowadzone w dniach [...] - [...] ujawniły, iż Skarżący złożył deklarację w zakresie podatku od towarów i usług dopiero w dniu [...], a wiec z uchybieniem ustawowego terminu. Powołując się na treść art. 10 ust. 1, art. 26 oraz art. 19 ust 3 i ust. 3b ustawy o podatku od towarów i usług organ podatkowy I instancji stwierdził, iż złożenie deklaracji po terminie powoduje utratę prawa do odliczenia podatku naliczonego. Powyższe ustalenia znalazły odzwierciedlenie w decyzji z dnia [...] określającej wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za czerwiec 1999 r.
W złożonym odwołaniu Skarżący, zastępowany przez pełnomocnika, zarzucał organowi I instancji naruszenie art. 19 ust. 3 b ustawy o podatku od towarów i usług poprzez jego bezpodstawne zastosowanie.
Izba Skarbowa utrzymała w mocy rozstrzygniecie Urzędu Skarbowego podzielając zawartą w nim argumentację. Dodatkowo wskazała, iż powołanie w podstawie orzekania art. 19 ust. 3 b ustawy o podatku od towarów i usług nie stanowi naruszenia prawa wobec faktu, iż deklaracja podatkowa za czerwiec 1999 r. została złożona w 2000 r., a więc w dacie kiedy już obowiązywał sporny przepis.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Skarżący domagał się uchylenia decyzji Izby Skarbowej, podnosząc zarzut naruszenia art. 19 ust. 3b ustawy o podatku od towarów i usług i wskazując, iż na gruncie ww. ustawy nie istnieje żaden przepis pozbawiający podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji złożenia deklaracji z uchybieniem ustawowego terminu.
W odpowiedzi na skargę Izba Skarbowa wniosła o jej oddalenie powołując się na stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.
W dniu [...] do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wpłynęło pismo procesowe Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G., informujące o uwzględnieniu w całości ww. skargi w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270).
W odpowiedzi na powyższe pismo Skarżący podtrzymywał swoje stanowisko i domagał się zasądzenia kosztów postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Z dniem 1.01.2004 r. weszła w życie ustawa z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270). Na mocy przepisów wprowadzających ww. regulacje, sprawy wniesione do Naczelnego Sadu Administracyjnego, które nie zostały zakończone do dnia [...] podlegają rozpoznaniu przez wojewódzkie sądy administracyjne wg ww. przepisów. Oznacza to, iż w zakresie rozpoznawanej sprawy winny być stosowane regulacje nowej procedury postępowania przed sądami administracyjnymi.
Materia nowej ustawy w art. 54 § 3 zawiera instytucję odpowiadającą w swej istocie regulacji art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11.05.1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) zezwalającą organom administracji na autokontrolę ostatecznej i zaskarżonej już decyzji.
Zgodnie z treścią art. 54 § 3 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy. Powyższe działanie znajduje wyraz w odpowiednio sformułowanej decyzji administracyjnej, która deroguje zaskarżone orzeczenie. Tym samym traci rację bytu postępowanie sądowe, znika bowiem przedmiot skargi. Stosownie do art. 161 § 1 pkt 3 powołanej wyżej ustawy Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie z innych przyczyn niż cofnięcie skargi i śmierć strony stało się bezprzedmiotowe. Nie budzi wątpliwości, iż jedną z przesłanek bezprzedmiotowości postępowania jest brak przedmiotu orzekania.
Odnosząc powyższe do zaistniałego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż wobec uchylenia zaskarżonej decyzji przed dniem rozpoczęcia rozprawy postępowanie
I SA/Wr 2822/01 przed Wojewódzkim Sadem Administracyjnym stało się bezprzedmiotowe, a skoro tak, to zgodnie z treścią powołanego wyżej przepisu art. 161 § 1 pkt 3 winno zostać umorzone.
Jednocześnie wskazać należy na regulację art. 201 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - po myśli, którego skarżącemu przysługuje od organu zwrot kosztów, także w razie umorzenia postępowania z przyczyny określonej w art. 54 § 3 ww. ustawy.