Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Lidia Błystak Sędziowie Sędzia NSA Janusz Zubrzycki Asesor WSA Zbigniew Łoboda (spr.) Protokolant Edyta Luniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lutego 2004 r. sprawy ze skargi A z/s w L. na decyzję Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zabezpieczenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za okres od marca do grudnia 2000 r. - umarza postępowanie
I SA/Wr 3009/01
Uzasadnienie
Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. utrzymała w mocy wydaną na podstawie art. 33 § 2 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) decyzję Urzędu Skarbowego w D. z dnia [...], nr [...] w sprawie zabezpieczenia na majątku podatnika - A z siedzibą w L., zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za okresy od marca do grudnia 2000 r., określonego w przybliżonej, łącznej wysokości [...].
Podstawę faktyczną wydania decyzji w sprawie zabezpieczenia były poczynione podczas kontroli podatkowej ustalenia, wskazujące na nieprawidłowe rozliczenie podatku od towarów i usług w wymienionych powyżej okresach. Te przyczyny zatem oraz znaczna wysokość zobowiązania podatkowego uprawdopodobniły - zdaniem organu I instancji - obawę, że zobowiązanie może nie zostać wykonane.
Od wskazanej decyzji Urzędu Skarbowego w D. strona wniosła odwołanie, zarzucając brak podstaw do jej wydania, albowiem do tej pory należycie wywiązywała się z obowiązków podatkowych oraz posiada majątek, którego wielkość znacznie przekracza określone w przybliżonej wysokości zobowiązanie podatkowe. Obok tego zarzuciła naruszenie przepisów postępowania.
Izba Skarbowa we W. Ośrodek Zamiejscowy w W., co na wstępie już zaznaczono, utrzymała w mocy decyzję I-instancyjną. W uzasadnieniu podała, że już sam fakt nieprawidłowego rozliczania wskazywał na uchylanie się od wykonania obowiązku podatkowego, natomiast dotychczasowa dyscyplina podatnika w regulowaniu zobowiązań nie mogła mieć przesądzającego znaczenia. Nadto wskazała inne jeszcze okoliczności przemawiające za słusznością podjętej w przedmiocie zabezpieczenia decyzji.
W skardze na to rozstrzygnięcie, skierowanej do Naczelnego Sądu Administracyjnego, A podtrzymała zarzuty formułowane w postępowaniu administracyjnym, domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji.
Strona przeciwna w odpowiedzi na skargę, prezentując argumentację znaną z uzasadnienia wydanej decyzji, wniosła o jej oddalenie bądź umorzenie postępowania, gdyż - jak wskazała - w dniu [...] doręczono stronie decyzje wymiarowe z dnia [...] nr [...]. Odnosząc się do kwestii umorzenia postępowania,
I SA/Wr 3009/01 skarżąca podniosła, iż wydanie decyzji wymiarowych i co za tym idzie - wygaśnięcie decyzji w sprawie zabezpieczenia, nie uczyniło postępowania sądowego bezprzedmiotowym głównie z tego powodu, że na jej podstawie wydano stosowne postanowienia w postępowaniu egzekucyjnym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Na podstawie art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271, z późn. zm.), sprawy, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r. i postępowanie nie zostało zakończone, podlegają rozpoznaniu przez właściwe wojewódzkie sądy administracyjne na podstawie przepisów ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.