Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ludmiła Jajkiewicz po rozpoznaniu w dniu 2 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku strony skarżącej o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi w sprawie ze skargi M. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej członka zarządu spółki za zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych od wypłaconych wynagrodzeń za miesiąc grudzień 2002 r. postanawia: odmówić przywrócenia terminu.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 11 kwietnia 2008 r. - którego odpis doręczono skarżącemu w dniu 30 kwietnia 2008 r. - wezwano stronę do uiszczenia w terminie 7 dni wpisu sądowego w kwocie 544 zł, pod rygorem odrzucenia skargi.
Strona, pomimo prawidłowego wezwania, uiściła należny wpis sądowy po upływie ustawowego terminu, tj. w dniu 14 maja 2008 r.
Pismem z dnia 14 maja 2008 r. skarżący wniósł o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi, wskazując w uzasadnieniu, że uchybienie terminu nie wynikało z jego winy. Wnioskujący podniósł, że w okresie od 24 kwietnia 2008 r. do 7 czerwca 2008 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim w związku z chorobą kręgosłupa. Wskazał, że jego choroba polega na uszkodzeniu kręgów lędźwiowych, w tym przepuklin międzykręgowych i ogranicza znacznie jego zdolność poruszania się (na dowód powyższego strona przedłożyła kserokopię zwolnienia lekarskiego i opis konsultacji neurologicznej swojej choroby, z którego wynika, iż strona ma ograniczoną ruchomość kręgów lędźwiowych i wzmożone napięcie mięśni przykręgosłupowych). Skarżący wskazał, że wezwanie do uiszczenia wpisu "odebrane zostało" 29 maja 2008 r., kiedy - w związku z długim weekendem jego najbliżsi przebywali poza miejscem zamieszkania. Dalej strona wskazała, że z tego powodu nie mogła "osobiście dokonać wpłaty", i "uczyniła to po powrocie najbliższych".
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z regulacją art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej upsa, jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Przywrócenie terminu uzależnione jest od spełnienia łącznie czterech przesłanek wymienionych w art. 87 powyższej ustawy. Zgodnie z art. 87 upsa wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, we wniosku należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Zarówno w literaturze prawniczej jak i w orzecznictwie sądowym utrwalony jest pogląd, że kryterium braku winy jako przesłanki zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonaniu czynności procesowej (postanowienie NSA 11 lutego 2003 r. sygn. akt II SA 4162/01 Monitor Prawniczy 2003/8/340). O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (postanowienie NSA z dnia 2 października 2002 r. sygn. akt V SA 793/02 Monitor Prawniczy 2002/23/1059). Nieuwagi lub zaniedbania nie można kwalifikować jako braku winy, będącego przesłanką przywrócenia uchybionego terminu (por. postanowienie NSA z dnia 28 maja 2004 r., FZ 93/04, niepubl.). Negatywnie z tego punktu widzenia oceniane jest choćby lekkie niedbalstwo (wyrok NSA z dnia 22 maja 1997 r., SA/Sz 630/96). Brak winy w uchybieniu terminu można zatem przyjąć tylko wtedy, gdy strona nie mogła przeszkody usunąć przy użyciu największego nawet wysiłku, i że nie można za winę poczytać niedopełnienie jakiegoś nadzwyczajnego wysiłku, np. zagrażającego jego zdrowiu lub życiu, albo narażającego ją na poważne straty (por. E. Iserzon, J. Starościak, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, wyd. IV Warszawa 1970 r., str. 136). Akcentuje się również, że przy ocenie winy należy przyjąć obiektywny miernik staranności, jakiej należy wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy (Kodeks postępowania cywilnego z Komentarzem, Warszawa 1989 r. t. I, str. 274), a do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu przez zainteresowanego zalicza się np. przerwę w komunikacji, nagłą chorobę, która uniemożliwia wyręczenie przez inną osobę, powódź, pożar.