Sprawa ze skargi na bezczynność Inne w przedmiocie pozostawienia podania bez rozpoznania.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Leszek Kleczkowski Sędziowie: Sędzia WSA Ewa Kruppik-Świetlicka Sędzia WSA Tomasz Wójcik (spr.) Protokolant: starszy sekretarz sądowy Stanisława Majkut po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 09 kwietnia 2019 r. sprawy ze skargi G. W. na bezczynność Inne w przedmiocie pozostawienia podania bez rozpoznania. postanawia: odrzucić skargę

Uzasadnienie strona 1/2

P. z dnia [...] listopada 2018 r., nr [...]-U Inne Oddział w T. (dalej także: organ, ZUS) pozostawił bez rozpatrzenia wniosek G. W. (dalej także: Spółka, Skarżąca) wniesiony w dniu [...] października 2018 r. z uwagi na to, że nie został on sprecyzowany stosownie do pisma organu z dnia [...] października 2018 r. (k.23 akt admin.).

P. z dnia [...] grudnia 2018 r. Spółka nie zgodziła się stanowiskiem organu i wniosła o merytoryczne rozpoznanie wniosku o częściowe umorzenie zaległości wobec ZUS zgodnie z powyższym wnioskiem, względnie o uznanie tego pisma jako skargi na bezczynność, powołując się na art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) - dalej: p.p.s.a.

Skarżąca podkreśliła, że w reakcji na pismo ZUS z dnia [...] października 2018 r. pismem nadanym w dniu [...] listopada 2018 r. precyzując wniosek wskazała, że wnosi o umorzenie 70% z całej zaległości wynoszącej 133.553,20 zł. W skład kwoty łącznego zadłużenia wchodzi zadłużenie z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz zadłużenie wobec Funduszu Pracy i Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (FP i FGŚP). Spółka zauważyła także, że organ w powołanym piśmie z dnia 31 października 2018 r. powołując się na przepis art. 64 § 2 k.p.a. wyznaczył 3-dniowy termin do sprecyzowania wniosku, podczas gdy z treści tego przepisu wynika, że termin do usunięcia braków nie może być krótszy niż 7 dni.

Zdaniem Spółki wniosek spełnia wymogi formalne przewidziane w art. 63 § 2 k.p.a., a żądanie organu w zakresie wymogów przewidzianych w przepisach szczególnych powinno wskazywać na te regulacje lub być na tyle precyzyjnie określone, aby bez analizy tych przepisów wnioskodawca wiedział, w jakim zakresie braki wymagają uzupełnienia.

W ocenie Skarżącej sprawa z wniosku o umorzenie po jego sprecyzowaniu powinna zostać merytorycznie rozpoznana. Brak rozpoznania sprawy przez organ, w ocenie Spółki, uzasadnia zatem skargę na jego bezczynność.

W odpowiedzi na skargę Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jej oddalenie. W uzasadnieniu podkreślił, że zasadnym było pozostawienie wniosku Skarżącej bez rozpoznania, co prowadzi do wniosku, że nie doszło do bezczynności po stronie organu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 2107) sądy administracyjne kontrolują działalność administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Stosownie do art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność w przypadkach określonych w pkt 1-4 p.p.s.a. W tym zakresie przedmiotem sądowej kontroli nie jest określony akt lub czynność organu administracji, lecz ich brak w sytuacji, gdy organ miał obowiązek podjąć działanie w danej formie i w określonym przez prawo terminie.

W pierwszym rzędzie należy jednak odnieść się do kwestii dopuszczalności skargi. Zgodnie z art. 52 § 1 p.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. W art. 52 § 2 p.p.s.a. zdefiniowano kiedy dochodzi do wyczerpania środków zaskarżenia. Sytuacja taka zachodzi w przypadku, w którym stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie odwołanie lub ponaglenie, przewidziany w ustawie. Wobec powyższego należy odwołać się do art. 37 § 1 pkt 1 k.p.a., który stanowi, że stronie służy prawo do wniesienia ponaglenia jeżeli nie załatwiono sprawy w terminie określonym w art. 35 lub przepisach szczególnych ani w terminie wskazanym zgodnie z art. 36 § 1 (bezczynność).

Strona 1/2