Dnia 8 sierpnia 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Rojek po rozpoznaniu w dniu 8 sierpnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku W.L. o sprostowanie lub wykładnię uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 29 czerwca 2017 r., sygn. akt I SAB/Ke 4/17 w sprawie ze skargi W.L. na przewlekłość Prezydenta Miasta K. w przedmiocie prowadzenia postępowania egzekucyjnego postanawia: odmówić sprostowania lub wykładni uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 29 czerwca 2017 r., sygn. akt I SAB/Ke 4/17.
Wyrokiem z 29 czerwca 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę W.L. na przewlekłość Prezydenta Miasta [...] w przedmiocie prowadzenia postępowania egzekucyjnego.
Odpis ww. wyroku z uzasadnieniem i pouczeniem o sposobie i terminie zaskarżenia orzeczenia został doręczony skarżącemu W.L.
[...] r.
W dniu [...] r. skarżący złożył wniosek o sprostowanie lub wykładnię uzasadnienia wyroku. W tym kontekście zwrócił się o radykalna zmianę treści orzeczenia z uzasadnieniem, ponieważ po zapoznaniu się z treścią uzasadnienia wyroku zauważył wiele wątpliwości mających kolosalny wpływ na kształt całego orzeczenia. Za karygodne skarżący uznał nieuwzględnienie jego ważnych uwag oraz wzięcie przez Sąd pod uwagę zarzutów strony przeciwnej. W związku z powyższym w jego ocenie zaistniała potrzeba gruntownej zmiany treści całego uzasadnienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 156 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), zwanej dalej ustawą p.p.s.a., sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Sprostowanie sąd może postanowić na posiedzeniu niejawnym (art. 156 § 2 zdanie 1 p.p.s.a.).
Wykładnia celowościowa uzasadnia pogląd, że sprostowaniu podlegają także niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki popełnione w uzasadnieniu wyroku (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 kwietnia 1982 r., I PZ 7/82, OSNC 1982, nr 10, poz. 155). Sprostowanie uzasadnienia sąd postanawia na takiej zasadzie jak sprostowanie wyroku. Dlatego też wniosek w tym przedmiocie wymaga merytorycznego rozpoznania, a w razie jego bezzasadności sąd odmawia sprostowania (tak B. Dauter Komentarz do art. 156 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi [w:] Dauter Bogusław, Kabat Andrzej, Niezgódka-Medek Małgorzata Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wyd. VI, WK 2016, opubl. w Systemie Informacji Prawnej LEX).
Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z 28 kwietnia 2011 r., sygn. akt II GSK 346/10, LEX nr 786109, sprostowanie niedokładności (nieścisłości) należy rozumieć jako właściwe oznaczenie strony bądź podmiotów postępowania czy też ich pełnej nazwy. Błąd pisarski to widoczne niewłaściwe użycie wyrazu, widocznie mylna pisownia lub błąd gramatyczny, czy niezamierzone opuszczenie jednego lub więcej wyrazów. Natomiast błąd rachunkowy to błąd wynikający z niewłaściwego przeprowadzenia działań arytmetycznych, polegający najczęściej na błędnym działaniu sumowania lub odejmowania. Ostatnią kategorią wymienioną w przepisie art. 156 § 1 p.p.s.a. jest "inna oczywista omyłka", które to pojęcie ma znacznie szerszy zakres, jednakże jego charakter zbliżony jest do pojęć wymienionych wcześniej.
Odnosząc się do drugiego ze złożonych przez skarżącego wniosków, tj. wniosku o dokonanie wykładni wyroku wskazać należy, że zgodnie z przepisem art. 158 ustawy p.p.s.a. sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga postanowieniem wątpliwości co do jego treści.