Wojewódzki Sad Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krystyna Czajecka-Ryniec po rozpoznaniu w dnia 6 grudnia 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi I. S. na bezczynność Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w sprawie opłaty za parkowanie pojazdów usuniętych z drogi postanawia: - odrzucić skargę
Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wpłynęła skarga I. S., datowana na dzień 12 sierpnia 2005 r., na bezczynność Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w sprawie opłaty za parkowanie pojazdów usuniętych z drogi.
W skardze I. S. wniósł o wydanie orzeczenia w zakresie ustalenia odpowiedzialności Pierwszego Urzędu Skarbowego za zobowiązania Skarbu Państwa z tytułu wskazanego w art. 130a ust. 10 ustawy Prawo o ruchu drogowym, lub - w braku przesłanek do powyższego orzeczenia - zobowiązanie Pierwszego Urzędu Skarbowego do wydania decyzji w zakresie ustalenia w/w odpowiedzialności. Uzasadniając swoje żądanie skarżący wskazał, że z art. 130a ust.10 tejże ustawy wynika, że odpowiedzialnym za pojazdy zholowane na parking strzeżony na zlecenie Policji i nieodebrane w ciągu 6 miesięcy na podstawie innych przepisów jest Skarb Państwa, który staje się jego właścicielem. W związku z tym to na właściwym Urzędzie Skarbowym ciąży obowiązek zapłaty kwoty wynikającej ze zobowiązania Skarbu Państwa wobec skarżącego.
I. S. podniósł, że niejednokrotnie zwracał się do Pierwszego Urzędu Skarbowego z wnioskiem o zapłatę zobowiązania, jednak organ podatkowy nie uznał roszczeń skarżącego, nie wydał też decyzji administracyjnej w przedmiotowej sprawie. Wobec nieuznania roszczenia skarżącego oraz wobec odmowy wydania decyzji w tej sprawie, I. S. uznał, iż jest pozbawiony możliwości dochodzenia swoich praw na drodze administracyjnej.
W odpowiedzi na skargę Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego wniósł o jej odrzucenie, wskazując, iż w przedmiotowej sprawie stan bezczynności organu nie istnieje, a sprawa opłaty za parkowanie pojazdów usuniętych z drogi nie należy do właściwości sądów administracyjnych.
Wyjaśniając swoje stanowisko podniósł, że indywidualny charakter sprawy nie przesądza o możliwości rozstrzygnięcia sprawy w formie decyzji. Umocowanie organu administracyjnego do prowadzenia postępowania administracyjnego powinno wynikać z przepisów prawa materialnego, zaś w sprawie niniejszej nie było podstaw do rozstrzygania w formie decyzji administracyjnej.
Organ podatkowy wskazał też, że w sprawie objętej skargą toczy się już postępowanie przed Sądem Rejonowym, z powództwa skarżącego przeciwko Naczelnikowi Pierwszego Urzędu Skarbowego o uiszczenie kwoty [...] tytułem zapłaty za przechowywanie pojazdu na parkingu strzeżonym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Sądy administracyjne, zgodnie z dyspozycją art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych /Dz.U. nr. 153, poz. 1269/ - sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, która to kontrola sprawowana jest pod względem zgodności prawem, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
Kognicja sądów administracyjnych zakreślona została dość szeroko i zgodnie z brzmieniem art. 3 ( 1 i ( 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. Nr 153, poz.1270 z późn. zm./ - obejmuje ona orzekanie w sprawach skarg na: