Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Wojciechowska, Sędzia WSA Ewa Wojtysiak,, Sędzia WSA Elżbieta Woźniak (spr.), , Protokolant starszy sekretarz sądowy Michał Iwanowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 marca 2014 r. sprawy ze skargi M. S. na bezczynność Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w przedmiocie wydania zaświadczenia p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
M. S. złożył w dniu 5 listopada 2013 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego w przedmiocie niewydania zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach, wskazując, że w dniu 5 listopada 2012 r. wystąpił do Naczelnika Urzędu Skarbowego o niezaleganiu w podatkach i mimo kilkukrotnych monitów i składania pism oraz wezwania do usunięcia naruszenia prawa, organ nie wydał zaświadczenia o żądanej treści, tzn. potwierdzającego, że na dzień 27.11.2012 r. nie miał zaległości w podatkach. Wskazując na powyższe na podstawie art. 149 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wniósł o zobowiązanie Naczelnika Urzędu Skarbowego do wydania zaświadczenia, że na dzień 27.11.2012 r. nie posiadał zaległości z tytułu podatku VAT oraz o zasądzenie kosztów postępowania.
W uzasadnieniu skarżący wskazał, że wnioskiem z dnia 5.11.2012 r. wystąpił do Naczelnika Urzędu Skarbowego z wnioskiem o wydanie zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach lub stwierdzającego stan zaległości, celem przedłożenia w banku. Po sprawdzeniu niezbędnej dokumentacji Naczelnik Urzędu Skarbowego w dniu 8.11.2012 r. wydał postanowienie, w którym odmówił wydania zaświadczenia, wskazując, że nie posiada danych, na podstawie których mógłby wydać zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach. Na to postanowienie skarżący wniósł zażalenie, na skutek którego Naczelnik Urzędu Skarbowego zmienił wcześniej wydane postanowienie i wystawił zaświadczenie stwierdzające stan zaległości. Zgodnie z pouczeniem zawartym w tym postanowieniu skarżący złożył zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej, który postanowieniem z dnia 1 lutego 2013 r. utrzymał zaskarżone postanowienie w mocy. Na postanowienie organu drugiej instancji M. S. wniósł do skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, który wyrokiem z dnia 14.08.2013 r. w sprawie I SA/Sz 344/13 stwierdził nieważność zaskarżonego postanowienia. W oparciu o powyższy wyrok podatnik wezwał Naczelnika Urzędu Skarbowego do usunięcia naruszenia prawa przez wydanie zaświadczenia, że na dzień 27.11.2012 r. nie miał zaległości w podatkach. W dniu 10.10.2013 r. pełnomocnik skarżącego otrzymał pismo Naczelnika z dnia 8.10.2013. r., w którym wskazano, iż postanowieniem z dnia 1.10.2013 r. usunięto naruszenie prawa dokonując zaliczenia zwrotu w kwocie [...] zł wykazanego w deklaracji VAT-7 za listopad 2010 r. na poczet zobowiązania wynikającego z deklaracji VAT-7 za październik 2010 r. Zdaniem skarżącego pismo to nie stanowi ustosunkowania się organu do wezwania do usunięcia naruszenia prawa, gdyż nie odnosi się do treści żądania tj. wydania zaświadczenia, że skarżący na dzień 27.11.2012 r. nie miał zaległości podatkowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności wskazać należy, że w rozpoznawanej sprawie skarżący reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika będącego doradcą podatkowym wniósł skargę na bezczynność Naczelnika Urzędu Skarbowego, czyli skargę o jakiej mowa w art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), dalej: p.p.s.a. O tym że przedmiotowa skarga dotyczy bezczynności organu podatkowego świadczy także wniosek w niej zawarty, odwołujący się do treści art. 149 p.p.s.a., który w § 1 stanowi, że sąd uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym czasie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie prawa miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Stosownie do treści art. 134 §1 p.p.s.a sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Jednak owe granice sprawy zakreśla strona formułując żądanie poprzez odniesienie się do określonego aktu, decyzji, czynności, czy też tak jak jest w niniejszej sprawie - bezczynności.