Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Kazimierz Maczewski po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. C. o wyłączenie Przewodniczącego Wydziału I oraz sędziów Wydziału I w sprawie ze skargi J. C. na bezczynność Burmistrza Łobza w przedmiocie rozpoznania skargi dnia 19 marca 2014 r. p o s t a n a w i a: umorzyć postępowanie w przedmiocie wniosku.
Postanowieniem z dnia 12 sierpnia 2014 r. (doręczonym pełnomocnikowi Skarżącego w dniu 19 sierpnia 2014 r.) Sąd odrzucił skargę J. C. na bezczynność Burmistrza Łobza w przedmiocie rozpoznania skargi z dnia 19 marca 2014 r.
Skarżący w piśmie z dnia 15 sierpnia 2014 r. złożył do Sądu w niniejszej sprawie wniosek o wyłączenie sędziów i Przewodniczącego Wydziału I sądu.
W piśmie z dnia 18 września 2014 r. pełnomocnik Skarżącego złożył opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 12 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SAB/Sz 8/14.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje.
Stosownie do brzmienia art. 18 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.2012.270 ze zm., dalej: "p.p.s.a.") sędzia jest wyłączony z mocy samej ustawy w sprawach:
1) w których jest stroną lub pozostaje z jedną z nich w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy oddziałuje na jego prawa lub obowiązki;
2) swojego małżonka, krewnych lub powinowatych w linii prostej, krewnych bocznych do czwartego stopnia i powinowatych bocznych do drugiego stopnia;
3) osób związanych z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli;
4) w których był lub jest jeszcze pełnomocnikiem jednej ze stron;
5) w których świadczył usługi prawne na rzecz jednej ze stron lub jakiekolwiek inne usługi związane ze sprawą;
6) w których brał udział w wydaniu zaskarżonego orzeczenia, jak też w sprawach o ważność aktu prawnego z jego udziałem sporządzonego lub przez niego rozpoznanego oraz w sprawach, w których występował jako prokurator;
6a) dotyczących skargi na decyzję albo postanowienie, jeżeli w prowadzonym wcześniej postępowaniu w sprawie brał udział w wydaniu wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie;
7) w których brał udział w rozstrzyganiu sprawy w organach administracji publicznej.
Poza wypadkami wyłączenia z mocy samego prawa - art. 18 § 1 p.p.s.a. - wyłączenie sędziego następuje na jego żądanie lub wniosek strony wówczas, jeżeli zachodzą takie okoliczności, które mogłyby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego w sprawie (art. 19 p.p.s.a.). Wniosek o wyłączenie sędziego strona zgłasza na piśmie lub ustnie do protokołu posiedzenia w sądzie, w którym sprawa się toczy, uprawdopodabniając przyczyny wyłączenia (art. 20 § 1 p.p.s.a.).
Instytucja wyłączenia sędziego zarówno z mocy prawa, jak i na wniosek strony, jest istotną gwarancją procesową, która ma zapewnić rozpoznanie sprawy przez Sąd w takim składzie orzekającym, którego sędziowie nie pozostają w relacjach osobistych ze stronami oraz nie mieli określonych ustawowo wcześniej związków z rozpoznawaną sprawą. Ratio legis przepisów o wyłączeniu sędziego, we wszystkich procedurach sądowych, sprowadza się do eliminowania przyczyn, które mogą skutkować wątpliwościami co do bezstronności i obiektywizmu sędziego w danej sprawie. Zważywszy, że instytucja wyłączenia sędziego ma zapewnić obiektywizm Sądu, nie może być traktowana jako możliwość eliminowania w postępowaniu sędziów, których strona uznaje za nieodpowiadających subiektywnemu pojmowaniu swoich interesów (por. postanowienie NSA z 22 lutego 2008 r., sygn. akt II FZ 60/08, ONSAiWSA 2008, z. 6, poz. 97 oraz glosa A. Gomułowicza do tego postanowienia, OSP 2008, z. 11, s. 916 i nast.).
Stosownie do przepisu art. 161 § 1 p.p.s.a. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania:
1) jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę,
2) w razie śmierci strony, jeżeli przedmiot postępowania odnosi się wyłącznie do praw i obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłego, chyba że udział w sprawie zgłasza osoba, której interesu prawnego dotyczy wynik postępowania,
3) gdy postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe.
Skarżący złożył w sprawie wniosek o wyłączenie sędziów i Przewodniczącego Wydziału I Sądu w piśmie z dnia 15 sierpnia 2014 r., tj. już po odrzuceniu skargi (postanowienie sądu z dnia 12 sierpnia 2012 r.). Do dnia uprawomocnienia się postanowienia odrzucającego skargę, tj. do dnia 19 września 2014 r. Sąd nie podejmował już żadnej czynności w sprawie, dlatego rozpoznanie wniosku o wyłączenie sędziów i Przewodniczącego Wydziału I Sądu stało się zbędne.
Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. w związku z art. 19 p.p.s.a, orzekł jak w sentencji.