Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Emilia Lewandowska po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Zgromadzenia [...] w M. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczenia administracyjnego postanawia umorzyć postępowanie sądowe.
Zgromadzenie [...] w M. pismem z dnia 8 maja 2008 r. wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczenia administracyjnego Ministra Administracji Publicznej z dnia [...] kwietnia
1950 r. W uzasadnieniu skargi podniesiono, że wyrokiem z dnia 11 września 2006 r., sygn. akt I SA/Wa 706/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2006 r., nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji z dnia [...] listopada 2005 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia z dnia [...] kwietnia 1950 r. Pismem z dnia 16 lutego 2007 r. zawiadomiono stronę skarżącą o wszczęciu postępowania administracyjnego w tej sprawie. Mimo kilkakrotnych wystąpień pełnomocnika strony skarżącej, postępowanie nie zostało jednakże dotychczas zakończone.
W odpowiedzi na skargę Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wniósł o umorzenie postępowania sądowego wskazując, że w dniu [...] czerwca 2008 r. wydana została decyzja nr [...], mocą której odmówiono stwierdzenia nieważności orzeczenia Ministra Administracji Publicznej z dnia [...] kwietnia 1950 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 1 i art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej poprzez rozpoznawanie skarg na bezczynność organów.
W orzecznictwie podkreśla się, że z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia w każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 kpa, jeżeli nie dopełnił on czynności określonych w art. 36 kpa lub nie podjął innych działań wynikających z przepisów procesowych mających na celu usunięcie przeszkody w wydaniu decyzji.
Zgodnie z art. 149 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd uwzględniając skargę na bezczynność organów w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1 - 4 zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Instytucja skargi na bezczynność ma więc na celu doprowadzenie do wydania rozstrzygnięcia w sprawie. Sąd oceniając czy organ pozostaje w bezczynności bierze zaś pod uwagę sytuację istniejącą w dacie orzekania.
Podkreślić należy, że w trybie wskazanego art. 149 sąd może tylko orzec o obowiązku wydania decyzji w określonym terminie, nie może natomiast nakazywać organowi sposobu tego rozstrzygnięcia, ani też bezpośrednio orzekać o prawach lub obowiązkach skarżącego. Z powyższego przepisu wynika, że wydanie przez organ decyzji lub innego aktu wyłącza możliwość uwzględnienia skargi na bezczynność, nawet wówczas, gdy decyzja podjęta została z naruszeniem terminu przewidzianego do jej wydania. Tym samym, jeżeli w toku postępowania sądowoadministracyjnego, przed dniem orzekania w sprawie ze skargi na bezczynność, organ administracji publicznej wyda akt lub podejmie czynność, których domagała się strona, to przestaje on być w bezczynności. Oznacza to, że postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie jego bezczynności staje się bezprzedmiotowe.
Ze zgromadzonego w rozpoznawanej sprawie materiału dowodowego wynika, że Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] czerwca 2008 r., nr [...] rozpoznał wniosek Zgromadzenia [...] o stwierdzenie nieważności orzeczenia Ministra Administracji Publicznej z dnia [...] kwietnia 1950 r., wydanego w porozumieniu z Ministrem Zdrowia, w sprawie zatwierdzenia protokołu zdawczo - odbiorczego szpitala [...] w M.. W tej sytuacji uznać należy, że w rozpoznawanej sprawie zaistniały podstawy uzasadniające umorzenie postępowania sądowego z uwagi na jego bezprzedmiotowość.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na mocy art. 161 § 1 pkt 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowił jak w sentencji.