Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. K. i J. S. na bezczynność Prezydenta W. w przedmiocie rozpoznania wniosku o przyznanie prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] postanawia 1. umorzyć postępowanie sądowe, 2. zasądzić od Prezydenta W. solidarnie na rzecz E. K. i J. S. [...] ([...]) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. . .
W dniu 29 kwietnia 2009 r. adwokat A. S. w imieniu E. K. i J. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Prezydenta W. w przedmiocie rozpoznania wniosku o przyznanie prawa własności czasowej (obecnie użytkowania wieczystego) do gruntu nieruchomości ozn. hip. Nr [...] położonego w W. przy ul. [...] (obecnie ul. [...])
W odpowiedzi na skargę Prezydent W. podał, że w dniu [...] czerwca 2009 r., po rozpoznaniu wskazanego wniosku, wydał w sprawie decyzję.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 1 i 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) Wojewódzki Sąd Administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej poprzez rozpoznawanie skarg na bezczynność organów.
Z bezczynnością organu administracji publicznej mamy zaś do czynienia w każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 kpa, jeżeli nie dopełnił on czynności określonych w art. 36 kpa lub nie podjął innych działań wynikających z przepisów procesowych mających na celu usunięcie przeszkody w wydaniu decyzji ( wyrok NSA z 20 lipca 1999 r., I SAB 60/99, OSP 2000, nr 6, poz.87)
Zgodnie z art. 149 powołanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd uwzględniając skargę na bezczynność organu zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa.
W trybie wskazanego art. 149 Sąd może tylko orzec o obowiązku wydania decyzji w określonym terminie, nie może natomiast nakazywać organowi sposobu tego rozstrzygnięcia ani też bezpośrednio orzekać o prawach lub obowiązkach skarżącego. Z powyższego przepisu wynika, że wydanie przez organ decyzji lub innego aktu wyłącza możliwość uwzględnienia skargi na bezczynność, nawet wówczas gdy decyzja
Sygn. akt I SAB/WA 118/09 podjęta została z naruszeniem terminu przewidzianego do jej wydania (por. wyrok NSA z 16 marca 2000 r., sygn. akt I SAB 201/99).
Tak więc jeżeli w toku postępowania sądowoadministracyjnego, przed dniem orzekania w sprawie ze skargi na bezczynność, organ administracji publicznej wyda akt lub podejmie czynność, których domagała się strona, to - mimo pozostawania w zwłoce - przestaje on tkwić w bezczynności, a co się z tym wiąże postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie jego bezczynności staje się bezprzedmiotowe.
Ze złożonych, przez organ w dniu [...] czerwca 2009 r., do tutejszego Sądu akt administracyjnych wynika, że Prezydent W. decyzją z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] odmówił E. K., M. S., T. C. i J. S. przyznania prawa użytkowania wieczystego do gruntu dawnych nieruchomości oznaczonych hipotecznie Nr Nr [...], położonych w W. przy ul. [...], oznaczonego w ewidencji gruntów jako działki nr: [...].
Powyższa decyzja została doręczona pełnomocnikowi skarżących w dniu [...] czerwca 2009 r., co wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru znajdującego się w aktach sprawy.
Skoro więc w toku postępowania sądowoadministracyjnego, przed dniem orzekania w sprawie ze skargi na bezczynność, organ administracji publicznej wydał akt którego domagała się strona, to przestał tkwić w bezczynności, a co się z tym wiąże postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie stało się bezprzedmiotowe.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 w związku z art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) postanowił, jak w punkcie 1 sentencji.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 201 § 1, art. 205 § 2 powołanej ustawy oraz § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c oraz § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).