Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Gdesz po rozpoznaniu w dniu 13 września 2010r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. D. na bezczynność Ministra Infrastruktury w przedmiocie rozpatrzenia zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie postanawia odrzucić skargę.
Pismem z dnia 1 kwietnia 2010 r. M. D. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Infrastruktury w przedmiocie nierozpoznania zażalenie na nierozpatrzenie przez Prezydenta W. wniosku o wypłatę odszkodowania za nieruchomość położoną w W. przy ul.[...], oznaczony hipotecznie jako "[...]". .
W odpowiedzi na skargę Minister Infrastruktury wskazał, że postanowieniem z dnia [...] września 2008 r. nr [...] przekazał zażalenie M. D. zgodnie właściwością Wojewodzie [...]. Organ podniósł również, że nie prowadzi i nigdy wcześniej nie prowadził jakiegokolwiek postępowania w przedmiocie wypłaty odszkodowania za przedmiotową nieruchomość.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu.
Tryb postępowania w razie bezczynności organu administracji publicznej w wydaniu rozstrzygnięcia określa art. 37 kpa, który przewiduje możliwość wniesienia przez stronę zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie do organu administracji publicznej wyższego stopnia (§1). Uznając zażalenie za uzasadnione organ ten wyznacza dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządza wyjaśnienie przyczyn niezałatwienia sprawy w terminie, a w razie potrzeby także podjęcie środków zapobiegających naruszaniu terminów załatwiania spraw w przyszłości (§2).
Na postanowienie - wydane przez organ administracji publicznej w trybie art. 37 kpa w wyniku rozpoznania zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie - nie przysługuje zażalenie, gdyż powołany przepis art. 37 § 2 kpa nie przewiduje możliwości zaskarżenia postanowienia wydanego na jego podstawie. Tym samym na takie postanowienie nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego.
Wskazać należy, że zakres kognicji wojewódzkich sądów administracyjnych pod względem rzeczowym określony został w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm., zwanej dalej P.p.s.a). Przepis ten zawiera katalog skarg na wymienione w nim działania organów administracji publicznej lub ich bezczynność, do jakich należą sprawy, które mogą zakończyć się decyzją administracyjną, postanowieniem wydanym w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończącym postępowanie, a także postanowieniem rozstrzygającym sprawę co do istoty, postanowieniem wydanym w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie albo innych aktem lub czynnością z zakresu administracji publicznej dotyczącą uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
Z powyższego uregulowania wynika, że podstawową kategorię postanowień zaskarżalnych do sądu administracyjnego stanowią postanowienia, na które przysługuje zażalenie. Zgodnie z art. 141 § 1 kpa, zażalenie przysługuje na postanowienie tylko w przypadkach wskazanych w tej ustawie. Jak już wyżej wspomniano art. 37 kpa możliwości takiej nie przewiduje.
Wobec powyższego, skoro na postanowienie wydane w trybie art. 37 § 2 kpa nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego, tym samym nie przysługuje skarga na bezczynność organu w przedmiocie niewydania orzeczenia w trybie art. 37 § kpa.
Ponadto podkreślenia wymaga fakt, że Minister Infrastruktury nie jest organem właściwym w przedmiotowej sprawie do wydania postanowienia w trybie art. 37 kpa. Zgodnie bowiem z art. 129 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) odszkodowanie ustala starosta, wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej (w przypadku Miasta W. funkię tę pełni Prezydent W.), natomiast zgodnie z art. 9a ww ustawy organem wyższego stopnia w sprawach określonych w ustawie rozstrzyganych w drodze decyzji przez starostę wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej jest wojewoda, a nie minister.
Z powyższych względów, skargę jako niedopuszczalną, należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a.