Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Rudnicka po rozpoznaniu w dniu 30 września 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. J. na bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności postanowienia postanawia umorzyć postępowanie sądowe.
B. J. w dniu 24 czerwca 2008 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności postanowienia Prezydenta Miasta S. z dnia [...] kwietnia 2001 r. nr [...].
W odpowiedzi na skargę organ wskazał, że postanowieniem z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] orzekł o odmowie stwierdzenia nieważności postanowienia Prezydenta Miasta S. z dnia [...] kwietnia 2001 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 1 i 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) Wojewódzki Sąd Administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej poprzez rozpoznawanie skarg na bezczynność organów.
Z bezczynnością organu administracji publicznej mamy zaś do czynienia w każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 kpa, jeżeli nie dopełnił on czynności określonych w art. 36 kpa lub nie podjął innych działań wynikających z przepisów procesowych mających na celu usunięcie przeszkody w wydaniu decyzji ( wyrok NSA z 20 lipca 1999 r., I SAB 60/99, OSP 2000, nr 6, poz.87)
Zgodnie z art. 149 powołanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd uwzględniając skargę na bezczynność organu zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa.
W trybie wskazanego art. 149 Sąd może tylko orzec o obowiązku wydania decyzji w określonym terminie, nie może natomiast nakazywać organowi sposobu tego rozstrzygnięcia ani też bezpośrednio orzekać o prawach lub obowiązkach skarżącego. Z powyższego przepisu wynika, że wydanie przez organ decyzji lub innego aktu wyłącza możliwość uwzględnienia skargi na bezczynność, nawet wówczas gdy decyzja podjęta została z naruszeniem terminu przewidzianego do jej wydania (por. wyrok NSA z 16 marca 2000 r., sygn. akt I SAB 201/99).
Sygn. akt I SAB/Wa 137/08
Tak więc jeżeli w toku postępowania sądowoadministracyjnego, przed dniem orzekania w sprawie ze skargi na bezczynność, organ administracji publicznej wyda akt lub podejmie czynność, których domagała się strona, to - mimo pozostawania w zwłoce przestaje on tkwić w bezczynności, a co się z tym wiąże postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie jego bezczynności staje się bezprzedmiotowe.
W rozpoznawanej sprawie - po wniesieniu skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dniu [...] lipca 2008 r. wydał w sprawie postanowienie. Ta okoliczność powoduje, że skarga na bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego stała się bezprzedmiotowa i postępowanie należało umorzyć
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowił, jak w sentencji.