Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Emilia Lewandowska po rozpoznaniu w dniu 23 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W.O. na bezczynność Ministra Infrastruktury w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy postanawia umorzyć postępowanie sądowe.
W.O. pismem z dnia 20 sierpnia 2008 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Infrastruktury w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.
W uzasadnieniu skargi skarżąca podniosła, że w dniu 15 czerwca 2008 r. wystąpiła do Ministra Infrastruktury z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją tego organu z dnia [...] maja 2008 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji uwłaszczeniowej z dnia [...] sierpnia 1992 r. Mimo upływu dwóch miesięcy sprawa nie została załatwiona.
W odpowiedzi na skargę Minister Infrastruktury wniósł o umorzenie postępowania sądowego wskazując, że sprawa została załatwiona decyzją z dnia [...] sierpnia 2008 r., nr [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 1 i art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej poprzez rozpoznawanie skarg na bezczynność organów.
W orzecznictwie podkreśla się, że z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia w każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 kpa, jeżeli nie dopełnił on czynności określonych w art. 36 kpa lub nie podjął innych działań wynikających z przepisów procesowych mających na celu usunięcie przeszkody w wydaniu decyzji.
Zgodnie z art. 149 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd uwzględniając skargę na bezczynność organów w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1 - 4 zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Instytucja skargi na bezczynność ma więc na celu doprowadzenie do wydania rozstrzygnięcia w sprawie. Sąd oceniając czy organ pozostaje w bezczynności bierze zaś pod uwagę sytuację istniejącą w dacie orzekania.
Podkreślić należy, że w trybie wskazanego art. 149 sąd może tylko orzec o obowiązku wydania decyzji w określonym terminie, nie może natomiast nakazywać organowi sposobu tego rozstrzygnięcia, ani też bezpośrednio orzekać o prawach lub obowiązkach skarżącego. Z powyższego przepisu wynika, że wydanie przez organ decyzji lub innego aktu wyłącza możliwość uwzględnienia skargi na bezczynność, nawet wówczas, gdy decyzja podjęta została z naruszeniem terminu przewidzianego do jej wydania. Tym samym, jeżeli w toku postępowania sądowoadministracyjnego, przed dniem orzekania w sprawie ze skargi na bezczynność, organ administracji publicznej wyda akt lub podejmie czynność, których domagała się strona, to przestaje on być w bezczynności. Oznacza to, że postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie jego bezczynności staje się bezprzedmiotowe.
Ze zgromadzonego w rozpoznawanej sprawie materiału dowodowego wynika, że Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] sierpnia 2008 r., nr [...] rozpoznał wniosek W.O. o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją tego organu z dnia [...] maja 2008 r., odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji uwłaszczeniowej z dnia [...] sierpnia 1992 r. W tej sytuacji uznać należy, że w rozpoznawanej sprawie zaistniały podstawy uzasadniające umorzenie postępowania sądowego z uwagi na jego bezprzedmiotowość.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na mocy art. 161 § 1 pkt 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowił jak w sentencji.