Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Tarnowska Sędziowie Asesor WSA Agnieszka Miernik(spr.) Asesor WSA Przemysław Żmich Protokolant Ewa Nieora po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi E. S. na bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w przedmiocie rozpoznania wniosku o skreślenie z rejestru zabytków postanawia: 1. umorzyć postępowanie sądowe; 2. zasądzić od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz skarżącego E. S. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
E. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę z dnia 7 lipca 2008 r. na bezczynność Ministra Kultury Dziedzictwa Narodowego w przedmiocie rozpoznania wniosku o skreślenie z rejestru zabytków działki oznaczonej w ewidencji gruntów numerem [...], położonej w P., gm. B., stanowiącej część zabytku archeologicznego wpisanego do rejestru zabytków decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w W. z dnia [...] października 1974 r. pod nr [...] .
W dniu 3 listopada 2008 r. do Sądu wpłynęło pismo organu do którego dołączona została decyzja Ministra Kultury Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] października 2008 r. nr [...], którą organ, po rozpatrzeniu wniosku E. S., odmówił skreślenia z rejestru zabytków części zabytku archeologicznego tj. działki opisanej powyżej.
Wojewódzki Są Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 1 i 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) Wojewódzki Sąd Administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej poprzez rozpoznawanie skarg na bezczynność organów.
Z bezczynnością organu administracji publicznej mamy zaś do czynienia w każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 kpa, jeżeli nie dopełnił on czynności określonych w art. 36 kpa lub nie podjął innych działań wynikających z przepisów procesowych mających na celu usunięcie przeszkody w wydaniu decyzji ( wyrok NSA z 20 lipca 1999 r., I SAB 60/99, OSP 2000, nr 6, poz.87)
Zgodnie z art. 149 powołanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd uwzględniając skargę na bezczynność organu zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa.
W trybie wskazanego art. 149 Sąd może tylko orzec o obowiązku wydania decyzji w określonym terminie, nie może natomiast nakazywać organowi sposobu tego rozstrzygnięcia ani też bezpośrednio orzekać o prawach lub obowiązkach skarżącego.
Z powyższego przepisu wynika, że wydanie przez organ decyzji lub innego aktu wyłącza możliwość uwzględnienia skargi na bezczynność, nawet wówczas gdy decyzja podjęta została z naruszeniem terminu przewidzianego do jej wydania (por. wyrok NSA z 16 marca 2000 r., sygn. akt I SAB 201/99).
Tak więc jeżeli w toku postępowania sądowoadministracyjnego, przed dniem orzekania w sprawie ze skargi na bezczynność, organ administracji publicznej wyda akt lub podejmie czynność, których domagała się strona, to - mimo pozostawania w zwłoce - przestaje on tkwić w bezczynności, a co się z tym wiąże postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie jego bezczynności staje się bezprzedmiotowe.
W rozpoznawanej sprawie - po wniesieniu skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Minister Kultury i Dzedzictwa Narodowego w dniu [...] października 2008 r. wydał akt którego domagała się strona. Ta okoliczność powoduje, iż przestał on tkwić w bezczynności, a co się z tym wiąże postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie stało się bezprzedmiotowe.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 w związku z art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) postanowił, jak w punkcie 1 sentencji.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 201 § 1, art. 205 § 2 powołanej ustawy oraz § 14 ust. 2 pkt 1ilt. c oraz § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).