Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Dargas po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Gminy M. na bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w przedmiocie rozpoznania odwołania postanawia: umorzyć postępowanie sądowe.
Gmina M. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę z dnia 16 lipca 2010 r. na bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w przedmiocie rozpoznania odwołania od decyzji [...] Konserwatora Zabytków z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...].
Ustosunkowując się do przedmiotowej skargi organ wskazał że w dniu [...] września 2010 r. wydał decyzję nr [...] którą uchylił decyzję [...] Konserwatora Zabytków z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w części dotyczącej podziału działek nr [...] położonych w M. i w w/w zakresie umorzył postępowanie pierwszej instancji natomiast w pozostałej części utrzymał wskazaną decyzję w mocy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 i 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) Wojewódzki Sąd Administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej poprzez rozpoznawanie skarg na bezczynność organów.
Z bezczynnością organu administracji publicznej mamy zaś do czynienia w każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 kpa, jeżeli nie dopełnił on czynności określonych w art. 36 kpa lub nie podjął innych działań wynikających z przepisów procesowych mających na celu usunięcie przeszkody w wydaniu decyzji (wyrok NSA z 20 lipca 1999 r., I SAB 60/99, OSP 2000, nr 6, poz.87).
Stosownie do art. 149 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd uwzględniając skargę na bezczynność organu zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. W trybie w/w artykułu Sąd może tylko orzec o obowiązku wydania decyzji w określonym terminie, nie może natomiast nakazywać organowi sposobu tego
Sygn. akt I SAB/Wa 240/10 rozstrzygnięcia ani też bezpośrednio orzekać o prawach lub obowiązkach skarżącego.
Z powyższego przepisu wynika, że wydanie przez organ decyzji lub innego aktu wyłącza możliwość uwzględnienia skargi na bezczynność, nawet wówczas, gdy decyzja podjęta została z naruszeniem terminu przewidzianego do jej wydania (por. wyrok NSA z 16 marca 2000 r., sygn. akt I SAB 201/99).
Jeżeli w toku postępowania sądowoadministracyjnego, przed dniem orzekania w sprawie ze skargi na bezczynność, organ administracji publicznej wyda akt lub podejmie czynność polegającą na podjęciu działań zmierzających do załatwienia sprawy, to - mimo istniejącej zwłoki w załatwieniu sprawy - nie pozostaje on w bezczynności, a co się z tym wiąże postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie jego bezczynności staje się bezprzedmiotowe.
W rozpoznawanej sprawie - po wniesieniu skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, a przed dniem jej rozpoznania przez ten Sąd - Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, po rozpatrzeniu odwołania Gminy M., decyzją z dnia [...] września 2010 r. nr [...] uchylił decyzję [...] Konserwatora Zabytków z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w części dotyczącej podziału działek nr [...] położonych w M. i w w/w zakresie umorzył postępowanie pierwszej instancji natomiast w pozostałej części utrzymał wskazaną decyzję w mocy. Ta okoliczność powoduje, że niniejsza skarga na bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego stała się bezprzedmiotowa i postępowanie należało umorzyć.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 w związku z art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowił, jak w sentencji.