Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska Sędziowie: WSA Jolanta Dargas WSA Dariusz Pirogowicz (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Agnieszka Żurawska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi W. W. na przewlekłość Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie rozpatrzenia zażalenia postanawia: 1. odrzucić skargę; 2. przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata K. P., tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej kwotę [...] ([...]) złotych, w tym: tytułem opłaty kwotę [...] ([...]) złotych, tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę [...] ([...]) złotych.
Pismem z [...] czerwca 2011r. W. W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Dyrektora Izby Skarbowej w W. przy rozpatrywaniu jego zażalenia z [...] kwietnia 2011 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w O. z [...] kwietnia 2011 r. nr [...] o odmowie zawieszenia postępowania egzekucyjnego.
Skarżący podnosił, iż do czasu wniesienia skargi nie otrzymał żadnej odpowiedzi ani informacji w sprawie, dotyczącej ww. zażalenia.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w W. wniósł o jej odrzucenie z uwagi na niewyczerpanie przez skarżącego trybu zażaleniowego przewidzianego w art. 37 § 1 k.p.a., warunkującego skuteczne wniesienie skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie przez organ postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
skarga jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka.
Przez wyczerpanie środków zaskarżenia, w myśl art. 52 § 2 przywołanej ustawy, należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. W przypadku skarg na przewlekłość lub bezczynność organu, polegającą na niezajęciu przez organ administracji stanowiska w sprawie w przypisanej prawem formie, np. decyzji czy postanowienia, wyczerpanie środków zaskarżenia następuje poprzez wniesienie środka przewidzianego w art. 37 § 1 k.p.a. Zgodnie z tym przepisem, w brzmieniu nadanym art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 3 grudnia 2010 r. - o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U z 2011 r. Nr 6, poz. 18), na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 k.p.a., w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 k.p.a. lub na przewlekłe prowadzenia postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
Zażalenie jak też wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, o których mowa w tym przepisie, są więc środkami odwoławczymi w rozumieniu art. 52 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W rozpoznawanej skarżący, przed wniesieniem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na przewlekłość postępowania Dyrektora Izby Skarbowej w W. przy rozpatrywaniu jego zażalenia na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w O. z [...] kwietnia 2011 r., nie wyczerpał trybu przewidzianego w art. 37 § 1 k.p.a. - tj. nie wniósł zażalenia do organu administracji publicznej wyższego stopnia (Ministra Finansów). Wynika to zarówno z akt administracyjnych sprawy, jak również treści odpowiedzi na skargę. Wniesienie zaś skargi przed złożeniem ww. środka zaskarżenia skutkować musi stwierdzeniem jej niedopuszczalności, a w konsekwencji odrzuceniem skargi, bez jej merytorycznej oceny.
Mając powyższe na względzie Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w związku z art. 52 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia. W przedmiocie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu orzeczono na podstawie art. 250 powołanej ustawy oraz § 2 ust. 3 § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c) i § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.)