Sprawa ze skargi na bezczynność Ministra Infrastruktury w przedmiocie rozpoznania wniosku w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym Przewodniczący Sędzia WSA Przemysław Żmich (spr.) po rozpoznaniu w dniu 9 września 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Fundacji im. [...] w G. na bezczynność Ministra Infrastruktury w przedmiocie rozpoznania wniosku w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: 1. umorzyć postępowanie sądowe. 2. zasądzić od Ministra Infrastruktury na rzecz Fundacji im. [...] w G. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Fundacja [...] z siedzibą w G., reprezentowana przez adwokata J. S. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Infrastruktury polegającą na nierozstrzygnięciu wniosku Polskich [...] o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Infrastruktury z [...] sierpnia 2010 r., nr [...] o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Budownictwa z [...] maja 2007 r., nr [...] oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Ministra Transportu i Budownictwa z dnia [...] maja 2006 r., nr [...] stwierdzającej nieważność decyzji Prezydium Rady Narodowej [...] z dnia [...] czerwca 1973 r., nr [...], odmawiającej dotychczasowej właścicielce ustanowienia prawa użytkowania wieczystego do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...], ozn. nr hip. [...].

W odpowiedzi na skargę Minister Infrastruktury wyjaśnił, że w toku prowadzonego przed nim postępowania w przedmiocie rozpoznania wniosku z 24 lipca 2009 r., o stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Budownictwa z [...] maja 2007 r., oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Ministra Transportu i Budownictwa z dnia [...] maja 2006 r., [...] sierpnia 2010 r. wydał decyzję, którą odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Budownictwa z dnia [...] maja 2007 r., nr [...] oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Ministra Transportu i Budownictwa z [...] maja 2006 r., nr [...]. Następnie po rozpoznaniu wniosku Polskich [...] o ponowne rozpatrzenie sprawy decyzją z dnia [...] sierpnia 2011 r., nr [...] utrzymał w mocy ww. decyzję Ministra Infrastruktury z [...] sierpnia 2010 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:

Zgodnie z art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Sąd uwzględniając skargę na bezczynność organu, zobowiązuje go do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. W trybie wskazanego art. 149 Sąd może tylko orzec o obowiązku wydania decyzji w określonym terminie, nie może natomiast nakazywać organowi sposobu tego rozstrzygnięcia, ani też bezpośrednio orzekać o prawach lub obowiązkach skarżącego. Z cytowanego przepisu wynika, że wydanie przez organ decyzji lub innego aktu wyłącza możliwość uwzględnienia skargi na bezczynność, nawet wówczas, gdy decyzja podjęta została z naruszeniem terminu przewidzianego do jej wydania (por. wyrok NSA z 16 marca 2000 r., sygn. akt I SAB 201/99). Wskazać więc należy, że jeżeli w toku postępowania sądowoadministracyjnego, przed dniem orzekania w sprawie ze skargi na bezczynność, organ administracji publicznej wyda akt lub podejmie czynność, których domagała się strona, to przestaje on tkwić w bezczynności, a co się z tym wiąże postępowanie sądowoadministracyjne staje się bezprzedmiotowe, chociaż w dacie wniesienia skargi była ona zasadna.

Należy przyjąć, że sytuacja taka ma miejsce w sprawie niniejszej.

Wobec wydania przez Ministra Infrastruktury z decyzji [...] sierpnia 2011 r., nr [...], na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2004 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postępowanie w niniejszej sprawie stało się bezprzedmiotowe. Dlatego Sąd na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 powołanej ustawy, postanowił jak w sentencji.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 201 § 1 powołanej ustawy.

Strona 1/1