Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Chaciński po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. N. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji postanawia: umorzyć postępowanie sądowe.
Pismem z dnia 28 września 2010 r. D. N. wniosła za pośrednictwem organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w rozpatrzeniu wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] marca 2006 r. nr [...] dotyczącej potwierdzenia przejścia na własność Parafii [...] w K. części nieruchomości położonej w K., oznaczonej jako parcela [...] o pow. [...] ha.
Z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia w każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 kpa, jeżeli nie dopełnił on czynności określonych w art. 36 kpa lub nie podjął innych działań wynikających z przepisów procesowych mających na celu usunięcie przeszkody w wydaniu decyzji (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 lipca 1999 r., sygn. akt I SAB 60/99, OSP 2000, nr 6, poz.87).
Z akt przedmiotowej sprawy wynika, że Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] października 2010 r. nr [...] rozstrzygnął sprawę zainicjowaną powyższym wnioskiem. Wydanie przez organ decyzji lub innego aktu wyłącza możliwość uwzględnienia skargi na bezczynność, nawet wówczas gdy decyzja podjęta została z naruszeniem terminu przewidzianego do jej wydania (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 marca 2000 r., sygn. akt I SAB 201/99, LEX nr 54517).
Skoro decyzja Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji została wydana po wpłynięciu skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ale przed rozpoznaniem skargi przez Sąd, uznać należy, że organ załatwił sprawę i nie pozostaje już w bezczynności, a zatem postępowanie to stało się bezprzedmiotowe.
Postępowanie sądowoadministracyjne staje się bezprzedmiotowe, jeżeli w jego toku wystąpią zdarzenia, w następstwie których przestanie istnieć sprawa sądowoadministracyjna. Taka sytuacja ma miejsce w rozpoznawanej sprawie, bowiem organ podjął czynności i wydał akt, których domagała się strona w skardze wniesionej do sądu administracyjnego.
Z powyższych względów, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.