Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Emilia Lewandowska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. G. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] w przedmiocie rozpoznania skargi na działanie dyrekcji Centrum Pomocy Społecznej Dzielnicy [...] postanawia: odrzucić skargę.
T. G. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] w przedmiocie rozpoznania skargi dotyczącej działalności Centrum Pomocy Społecznej Dzielnicy [...].
Odpowiadając na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] wniosła o umorzenie postępowania wskazując, że pismem z dnia [...] grudnia 2014 r. przekazało skargę T. G. Radzie [...]. Na wezwanie Sądu, pełnomocnik skarżącej adw. W. A. wyjaśniła, że przedmiotem skargi jest przewlekłość organu w dokonaniu czynności z zakresu administracji publicznej dotyczącej obowiązków wynikających z przepisów prawa tj. nierozpoznanie wniosku skarżącej dotyczącego nie zajęcia stanowiska służbowego w sprawie przytaczania uchwały Rady Dzielnicy [...] w uzasadnieniach decyzji i postanowień od listopada 2013 r. Jednocześnie wniosła o stwierdzenie przewlekłości i zobowiązanie do wydania przez CPS uchwały Rady Dzielnicy [...] z dnia [...] września 2013 r. nr [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Przede wszystkim wyjaśnić należy, że merytoryczne rozpatrzenie skargi w postępowaniu przed sądem administracyjnym uwarunkowane jest stwierdzeniem jej dopuszczalności. Skarga jest zaś dopuszczalna, gdy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu, została ona wniesiona przez uprawniony podmiot, oraz gdy spełnia ona wymogi formalne i została złożona w terminie. Stwierdzenie braku którejś z wymienionych przesłanek uniemożliwia nadanie skardze dalszego biegu, co w konsekwencji prowadzi do jej odrzucenia. Taka sytuacja zaistniała w niniejszej sprawie.
Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 1-7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2012 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) -dalej "ppsa", kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na decyzje administracyjne, postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty i postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, inne akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, oraz akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego, a także bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania.
Złożona w niniejszej sprawie skarga na bezczynność organu dotyczy rozpoznania skargi T. G. stanowiącej w istocie "skargę powszechną" złożoną w trybie przepisów działu VIII kodeksu postępowania administracyjnego. Skarga taka nie mieści się w katalogu spraw zawartych w ww. przepisie art. 3 ppsa. Bezczynność organu, o której mowa w pkt 8 tego przepisu dotyczy bowiem przypadków określonych w pkt 1-4a tj. braku wydania przez organ decyzji administracyjnej, postanowienia bądź podjęcia innych czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
Postępowanie inicjowane skargą powszechną, o której mowa w art. 227 kpa jest natomiast samodzielnym, jednoinstancyjnym postępowaniem o charakterze uproszczonym, które kończy się czynnością materialno-techniczną tj. zawiadomieniem o sposobie załatwienia skargi). Wniesienie skargi na podstawie art. 227 k.p.a. - jak podkreśla się w orzecznictwie - nie daje zatem podstaw do uruchomienia dalszego trybu instancyjnego, tj. postępowania odwoławczego lub postępowania sądowoadministracyjnego (por. wyrok NSA z 31.08.2010 r. sygn. akt II OSK 1578/10 Lex nr 737711). W konsekwencji ocena prawidłowości takiego postępowania bądź jego braku nie podlega kognicji sądów administracyjnych.
To zaś powoduje, że wniesioną w niniejszej sprawie skargę, uznać należy za niedopuszczalną.
Na marginesie wskazać należy, że znajdujące się w aktach sprawy pismo pełnomocnika skarżącej z dnia 5 maja 2015 r. stanowiące sprecyzowanie skargi, zawiera w swej treści żądanie stwierdzenia przewlekłości organu, którego działanie czy też jego brak, nie są przedmiotem niniejszego postępowania.
Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.