Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dariusz Chaciński Sędziowie: Sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska Sędzia WSA Emilia Lewandowska (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Aleksandra Borkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 maja 2016 r. sprawy ze skargi T. L. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczenia postanawia: odrzucić skargę.
T. L., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, w dniu [...] grudnia 2015 r. (data stempla pocztowego) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] kwietnia 2015 r. (ponowionego wnioskiem z [...] lipca 2015 r.) o stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Budownictwa z dnia [...] września 2006 r., nr [...], utrzymującej w mocy decyzję Ministra Transportu i Budownictwa z dnia [...] lutego 2006 r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w [...] z dnia [...] listopada 1960 r. nr [...], na podstawie którego odmówiono dotychczasowym właścicielom przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości warszawskiej położonej przy ul. [...], ozn. hip. [...] w części dotyczącej mienia stanowiącego własność Skarbu Państwa, tj. działki nr [...] z obrębu [...].
Pismem z dnia [...] listopada 2015 r. pełnomocnik skarżącego wystąpił do Ministra Infrastruktury i Rozwoju z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa poprzez rozpatrzenie sprawy, dotyczącej stwierdzenia nieważności decyzji dekretowych wydanych w odniesieniu do ww. nieruchomości.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie, powołując się na niewyczerpanie przez stronę trybu określonego w art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U z 2013 r. poz. 267) - dalej "k.p.a.".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
Zgodnie z treścią art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej "Ppsa", skargę do sądu administracyjnego wnosi się po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia - stosowanie do art. 52 § 2 Ppsa - należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. W przypadku zatem, gdy stronie przysługuje prawo skorzystania z tych środków, wniesienie skargi do sądu administracyjnego z ich pominięciem jest niedopuszczalne.
Przepis art. 37 § 1 Kpa stanowi z kolei, że na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 Kpa, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 Kpa lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
W przedmiotowej sprawie skarga dotyczy bezczynności Ministra Infrastruktury i Budownictwa, który nie ma nad sobą organu wyższego stopnia. Tym samym przed jej wniesieniem strona skarżąca winna wystąpić do niego z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. Tego rodzaju wezwanie pełnomocnik T. L. wprawdzie wystosował, ale nie dotyczyło ono wniosku wszczynającego postępowanie przed organem.