Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Sobielarska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. K. i W. K. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. w przedmiocie rozpatrzenia odwołania w sprawie odmowy udzielenia bonifikaty od opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości postanawia 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić solidarnie skarżącym E. K. i W. K. cały uiszczony wpis w kwocie 100 (sto) złotych.
E. K. i W. K. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. w przedmiocie rozpatrzenia odwołania. W uzasadnieniu skargi skarżący wskazali, że do dnia wniesienia skargi Kolegium nie rozpatrzyło ich odwołania od decyzji Burmistrza W. z dnia [...] czerwca 2009 r., nr [...] odmawiającej przyznania bonifikaty w wysokości 50 % od opłaty rocznej za rok 2009 r. z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej położonej w W. przy ul. [...].
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. wniosło o jej odrzucenie, wskazując na brak kognicji sądów administracyjnych. Kolegium zaznaczyło jednocześnie, że sprawa ma charakter cywilny.
Pismem z dnia 14 kwietnia 2010 r. skarżący cofnęli przedmiotową skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Na wstępie należy podkreślić, że badanie dopuszczalności złożonego oświadczenia o cofnięciu skargi może mieć miejsce tylko wówczas, gdy skarga została wniesiona skutecznie, tj. gdy wszczęła postępowanie sądowoadministracyjne. Jeżeli zachodzi jedna z przesłanek do odrzucenia skargi wymieniona w art. 58 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), sąd skargę odrzuca, nie badając dopuszczalności cofnięcia skargi (por. postanowienie NSA z dnia 3 stycznia 2008 r., sygn. akt I OSK 1829/07, LEX 335007).
W niniejszej sprawie wstępna kontrola przedmiotowej skargi doprowadziła do uznania, że jest ona niedopuszczalna. W tej sytuacji Sąd nie rozpoznawał wniosku skarżących o cofnięcie skargi.
W myśl art. 3 § 2 pkt 8 ustawy, sądy administracyjne sprawują kontrolę administracji publicznej w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a tego przepisu, tj. w takich, które mogą zakończyć się wydaniem: decyzji administracyjnej, postanowienia wydanego w postępowaniu administracyjnym, egzekucyjnym i zabezpieczającym, innych aktów lub czynności dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa oraz pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanych w indywidualnych sprawach. Sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach (art. 3 § 3 powołanej ustawy).
W ocenie Sądu przedmiotowa sprawa nie jest objęta kontrolą sprawowaną przez sądy administracyjne, lecz jest sprawą cywilną, do rozpoznania której właściwy jest sąd powszechny.
W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że opłata za użytkowanie wieczyste gruntu, pomimo, że jej sposób aktualizacji został uregulowany przepisami ustawy dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r., Nr 261, poz. 2603 ze zm.), ma charakter cywilnoprawny (por. wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 29 czerwca 1995 r., sygn. akt I ACr 154/95, opubl. OSA 1997/3/18). Sąd w pełni podziela powyższe stanowisko.
Skoro opłata z tytułu użytkowania wieczystego ma charakter cywilnoprawny, to sprawa dotycząca udzielenia bonifikaty od opłaty rocznej z tego tytułu, której materialnoprawną podstawą jest przepis art. 74 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie traci charakteru sprawy cywilnej w znaczeniu materialnym. Zatem w sytuacji, kiedy właściwy organ odmówił udzielenia bonifikaty, osoba zainteresowana może wystąpić do sądu powszechnego.
Wobec powyższego - wbrew twierdzeniom skarżących - sprawa w przedmiocie udzielenia wskazanej bonifikaty nie stanowi sprawy administracyjnej i nie jest rozstrzygana w formie decyzji administracyjnej, zaś samorządowe kolegium odwoławcze nie jest organem właściwym do jej rozpoznawania.
W tej sytuacji, Sąd na podstawie § 58 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowił jak w sentencji. O zwrocie wpisu Sąd postanowił na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 powołanej ustawy.