Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Sędzia WSA Leszek Kleczkowski po rozpoznaniu w dniu 05 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K.R. o wymierzenie grzywny Naczelnikowi Drugiego Urzędu Skarbowego w B. postanawia: odrzucić wniosek
Wnioskiem z dnia 20 czerwca 2012 r. skarżąca wystąpiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy o wymierzenie grzywny Naczelnikowi Drugiego Urzędu Skarbowego w B. w związku z nieprzekazaniem temu sądowi skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę. Uzasadniając wniosek strona podała, że w dniu 17 kwietnia 2012 r. złożyła skargę na bezczynność Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w B. w przedmiocie niezawiadomienia strony o sposobie załatwienia skargi i od tego czasu organ nie wykonał ciążących na nim ustawowych obowiązków przekazania sądowi skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 54 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej p.p.s.a.), skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. Organ, o którym mowa w § 1, przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia. Jedną z konsekwencji niezastosowania się do powyższego obowiązku jest, w myśl art. 55 § 1 p.p.s.a., możliwość nałożenia przez sąd administracyjny na organ grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a., czyli do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów.
Jednocześnie, zgodnie z treścią art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., sąd odrzuca skargę, jeżeli jej wniesienie jest niedopuszczalne. Natomiast stosownie do treści art. 64 § 3 p.p.s.a., do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
Z akt przedmiotowej sprawy wynika, że skarżąca wnioskiem z dnia 20 czerwca 2012 r. wystąpiła o wymierzenie grzywny Naczelnikowi Drugiego Urzędu Skarbowego w B. w związku z nieprzekazaniem sądowi administracyjnemu skargi z dnia 17 kwietnia 2012 r. na bezczynność tego organu w przedmiocie niezawiadomienia strony o sposobie załatwienia skargi, wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę.
Z akt sądowych o sygn. I SAB/Bd 6/12, w sprawie ze skargi K.R. na bezczynność Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w B.
w przedmiocie niezawiadomienia strony o sposobie załatwienia skargi wynika, że strona wniosła skargę do organu w dniu 17 kwietnia 2012 r. Rozpatrując złożoną skargę na bezczynność, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 20 czerwca 2012 r., sygn. akt I SAB/Bd 6/12 odrzucił skargę K. R.stwierdzając, że nie podlega ona kognicji sądu administracyjnego (art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a.). Postanowienie jest prawomocne od dnia 26 lipca 2012 r.
Skoro w powyższym postanowieniu Sąd stwierdził niedopuszczalność skargi na bezczynność Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w B. w przedmiocie niezawiadomienia strony o sposobie załatwienia skargi, to również za niedopuszczalny należy uznać złożony przez skarżącą wniosek o wymierzenie grzywny za nieprzekazanie wskazanej wyżej skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę do sądu administracyjnego.
Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w aktualnym orzecznictwie sądów administracyjnych. W postanowieniu z dnia 24 sierpnia 2011 r., sygn. akt I OZ 590/11 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w sytuacji, gdy prawomocnie odrzucono jako niedopuszczalną skargę na bezczynność organu w przedmiocie nieudzielania odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, uznając przy tym, że przedmiot skargi nie jest objęty zakresem właściwości sądów administracyjnych, również wniosek o wymierzenie organowi grzywny z tytułu jej nieprzekazania należy odrzucić jako niedopuszczalny.
Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 oraz art. 64 § 3 w zw. z art. 55 § 1 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.